Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ Γ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ; - Νεοταξίτες ηγέτες του 21ου αιώνα: Ηθοποιοί και καπηλευτές του ανθρώπινου πόνου


Του Κωνσταντίνου ΒαθιώτηΕπίκουρου καθηγητού Ποινικού Δικαίου Νομικής Σχολής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (ΦΕΚ Διορισμού: Γ/469, 19.07.2011). – ΔικηγόροςυΑθηνών (Α.Μ. 18182) – Μόνιμου Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Κωδικοποίησης (Γενική Γραμματεία Κυβερνήσεως). 

Την 1η Μαρτίου 2023, η πρωθυπουργική μαριονέτα της Ελλάδος, η πιο επικίνδυνη που πέρασε ποτέ από το πηδάλιο της κυβέρνησης, επισκέφθηκε τον τόπο της συμφοράς των Τεμπών, φορώντας την μάσκα της συντριβής για τον χαμό των 57 + Χ αθώων ανθρώπων.

Στις 6 Μαρτίου 2024, η ίδια ανθελληνική μαριονέτα πήγε στην Οδησσό για να συναντήσει την ουκρανική μαριονέτα, φορώντας και πάλι την μάσκα της συντριβής για την απώλεια 12 αμάχων.

Πρόκειται ξεκάθαρα για δύο φρικαλέους ηθοποιούς που καπηλεύονται τον ανθρώπινο πόνο για τις ανάγκες της προπαγανδιστικής σκηνοθεσίας.

Παρότι οι δύο αναρτώμενες φωτογραφίες από την Οδησσό και τα Τέμπη απέχουν μεταξύ τους έναν περίπου χρόνο, φαίνονται σαν να είναι τραβηγμένες την ίδια εποχή και στον ίδιο τόπο:

Το πουκάμισο που φορούσε η μητσοτακική μαριονέτα στα Τέμπη μοιάζει ίδιο με εκείνο που φορούσε στην Οδησσό. Η δε ζακέτα των Τεμπών και το μπουφάν της Οδησσού δεν είναι κουμπωμένα μέχρι τον λαιμό, προφανώς γιατί έτσι δημιουργούν την εντύπωση του άνετου-χαλαρού ηγέτη.     

Ζελένσκηδες και Μητσοτάκηδες είναι ανίκανα και επηρμένα ξόανα, πιστοποιημένα σβαμπικά βαμπίρ, που αντιμετωπίζουν τους πολίτες αφ’ ενός σαν αναλώσιμα κρέατα, άξια να πετσοκόβονται από χασάπηδες, αφ’ ετέρου σαν χάπατα που τρέφονται με τηλεσανό.

Ως μαριονέτες εκτελούν πιστά τις εντολές που δέχονται από τον αόρατο μαριονετίστα και τα διαχειριστικά τσιράκια του, αδιαφορώντας παντελώς για τις ολέθριες συνέπειες των ενεργειών και των παραλείψεών τους. Από πού αντλεί ο Κυρ. Μητσοτάκης την νομιμοποίηση να παίρνει στον λαιμό του έναν ολόκληρο λαό, θέτοντας την Ελλάδα στο στόχαστρο της ρωσικής υπερδύναμης;

Άραγε, μέχρι πότε οι μαζάνθρωποι θα κάθονται μπροστά στις οθόνες τους με σταυρωμένα χέρια και θα παραμυθιάζονται με την θεατρική παράσταση στην οποία συμμετέχουν ηδονικά οι γελοίες αυτές πολιτικές μαριονέτες;

Το θράσος, όμως, και η υποκρισία της ανθελληνικής μαριονέτας δεν πρέπει να έχει ιστορικό προηγούμενο. Την ώρα που η παρούσα κυβέρνηση έχει δείξει το πιο αυταρχικό και ανάλγητο πρόσωπό της, ψηφίζοντας τον ένα αντισυνταγματικό νόμο μετά τον άλλον και σφίγγοντας ολοένα και περισσότερο τον κοινωνικοοικονομικό βρόχο σε βάρος του ελληνικού λαού, δήλωσε από την Οδησσό, προφανώς για το ξεκάρφωμα, ότι:

«ο αυταρχισμός και ο δεσποτισμός αποτελούν μαύρες κηλίδες στο χάρτη και στον πολιτισμό μας».

Επί δύο χρόνια έχει στηθεί το ρωσο-ουκρανικό σκηνικό του πολέμου, που ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να υψωθεί ένας ακόμη εκφοβιστικός μπαμπούλας πάνω από την νηπιακή κούνια των βρεφοποιημένων πολιτών, το μυαλό των οποίων έπρεπε να κρατιέται απασχολημένο με τρομολαγνικούς κωδικούς όπως «ενεργειακή κρίση», «επισιτιστική κρίση», «τσουνάμι ακρίβειας» κ.λπ.

Αν ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως όλοι οι μέχρι σήμερα (κυριολεκτικοί τε και μεταφορικοί) πόλεμοι, είναι κι αυτός μαγειρεμένος στην μισάνθρωπη κουζίνα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, γκαρσόνια της οποίας είναι τόσο ο Ζελένσκι όσο και ο Μητσοτάκης, τότε δεν αποκλείεται η υπενθύμιση της δικής μας μαριονέτας ότι στην Οδησσό «συγκροτήθηκε η Φιλική Εταιρεία και δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις που οδήγησαν τελικά στην ανεξαρτησία της πατρίδας μου» να αποτελεί έναν προγνωστικό προγραμματισμό για τον τόπο από τον οποίο μπορεί να ξεκινήσει επισήμως ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Αναζητώντας τις απαντήσεις ανάμεσα στις λέξεις: Η παγκόσμια πολεμική Οδύσσεια, ένας ακόμη όλεθρος για την ανθρωπότητα, θα έχει ως αφετηρία την Οδησσό;


https://kvathiotis.substack.com/p/ca4

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΡΕΦΗ…


Ἡ εἴδηση ὅτι βρέθηκε νεκρὸ ἔμβρυο μέσα σὲ σωλῆνα ἀποχετεύσεως στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, ἔξω ἀπὸ τὴν κλινικὴ γνωστῆς διεθνοῦς ἰατρικῆς μὴ κυβερνητικῆς ὀργανώσεως, δὲν φαίνεται νὰ ἐξέπληξε τὴν βασίλισσα τῆς δημοκρατίας ποὺ ἀποκαλεῖται «κοινὴ γνώμη».

Εἶναι ζήτημα ἄλλωστε ἄν ἔχει κἄν σκεφθεῖ -πολὺ δὲ περισσότερο ἄν φρίττει- γιὰ τὰ χιλιάδες ἀγέννητα παιδιὰ ποὺ κάθε χρόνο καταλήγουν ἐτησίως στὰ σκουπίδια τῶν κλινικῶν -γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὴν «πολιτεία» ἤ πολὺ περισσότερο τὴν «ἰατρικὴ κοινότητα».

Στὸ κάτω-κάτω, ἡ «πολιτισμένη» καὶ «πεπαιδευμένη» κοινωνία μας ἔχει ἀποδεχθεῖ χωρὶς κανένα πρόβλημα ἐδῶ καὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια τὴν νόμιμη δολοφονία ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀγέννητων παιδιῶν, ὕστερα ἀπὸ τὴν θέσπιση τοῦ ἀνθρωποκτόνου καὶ ἐθνοκτόνου νόμου 1609/1986, μὲ τὸν ὀρθοπολιτικὸ καὶ φαρισαϊκὸ τίτλο περὶ «τεχνητῆς διακοπῆς τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ προστασίας τῆς ὑγείας τῆς γυναῖκας», ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς γενικότερης διαδικασίας ἐξαχρειώσεως τῆς σύγχρονης νεοελληνικῆς κοινωνίας.

Καὶ εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς πωρώσεως τοῦ κοινωνικοῦ σώματος τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες αὐτὲς τὶς δεκαετίες δὲν ὑπῆρξαν στὴν χώρα μας δημόσιες διαμαρτυρίες ἐναντίον τοῦ συγχρόνου Ὀλοκαυτώματος τῶν ἀγέννητων παιδιῶν -τῶν πιὸ ἀθώων καὶ ἀπροστάτευτων ἀνθρωπίνων ὄντων-, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ πιὸ φρικαλέο τεκμήριο τῆς σύγχρονης βαρβαρότητας, τόσο σὲ ἐθνικὴ ὅσο καὶ σὲ παγκόσμια κλίμακα.

Διότι ἀμβλώσεις ὑπῆρχαν πάντοτε, ἀλλὰ οὐδέποτε ὑπῆρξαν κοινωνίες ποὺ θεσμοθέτησαν τὴν νομιμότητα τῶν ἀμβλώσεων, καὶ μάλιστα ἐν ὀνόματι τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὡστόσο οἱ μόνοι ἄνθρωποι ποὺ ἐξαιροῦνται εἶναι τὰ ἀγέννητα παιδιά.

Συζητοῦμε γιὰ τὴν διπρόσωπη στάση τῆς «Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τοῦ προσφάτου βδελυροῦ νόμου ποὺ θέσπισε ἡ Βουλή. Μᾶς διαφεύγει, ὡστόσο, ἡ στάση ποὺ τήρησε πρὶν ἀπὸ 38 χρόνια, ὅταν θεσμοθετήθηκε ὁ νόμιμος φόνος τῶν ἀγέννητων παιδιῶν. Καὶ ἦταν ἀκριβῶς ἡ ἴδια. Γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὸν πολιτικὸ κόσμο. Πόσο ἄραγε μέτρησε στὶς ἐπιλογὲς τῶν ψηφοφόρων τὸ ζήτημα, τόσο ὅσον ἀφορᾷ τὸ τότε κυβερνῶν κόμμα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση, ποὺ καταψήφισε μέν, ἀλλὰ ὅταν ἦλθε στὴν ἐξουσία δὲν κατήργησε τὸν νόμο (αὐτὴ ἦταν ἡ «καλὴ» Νέα Δημοκρατία, ἔτσι;)

Ἔκτοτε ἡ «πρόοδος» στὴν θεσμοθέτηση τῆς μαζικῆς δολοφονίας ἀγέννητων παιδιῶν συνεχίζεται μὲ τὴν νομιμοποίηση τῶν φαρμακευτικῶν ἀμβλώσεων, χωρὶς μάλιστα κἄν γονεϊκὴ συγκατάθεση γιὰ τὶς ἀνήλικες. Παρεμπιπτόντως, ἡ φαρμακευτικὴ ἄμβλωση, καθότι ἀποτελεῖ τὴν «εὔκολη λύση», γνωρίζει εὐρεῖα ἐφαρμογὴ στὸν χῶρο τῆς ὀργανωμένης σωματεμπορίας (traficking) ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις γυναικείας κακοποιήσεως, καὶ μάλιστα σὲ προχωρημένες κυήσεις.

Ἡ σύγχρονη βαρβαρότητα, ἐξωραϊσμένη μὲ τὸν δικαιωματισμὸ καὶ τὴν ὀρθοπολιτική, βαδίζει μαζὶ μὲ τὸν γενικευμένο κοινωνικὸ παραλογισμό. Δύο μέρες μετὰ τὴν τυχαῖα ἀνεύρεση τῆς σωροῦ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ μέσα στὸ ἀποχετευτικὸ δίκτυο, τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας γέμισε -καὶ πάρα πολὺ σωστά!- μὲ χιλιάδες διαδηλωτὲς ποὺ διαμαρτύρονταν γιὰ τὸ ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν: τὴν δολοφονία 57 ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν προκλητικὴ ἀδιαφορία τῆς ἐπανεκλεγμένης κυβερνήσεως ἀπέναντι στὴν ἀσφάλεια τῶν ἐπιβατῶν τοῦ (μοναδικοῦ) σιδηροδρομικοῦ δικτύου τῆς χώρας καὶ τῆς θρασύτατης προσπάθειάς της νὰ συγκαλύψει τὶς εὐθύνες της ὕστερα ἀπὸ τὸν «ἀέρα» ποὺ τῆς ἔδωσε τὸ διαβόητο «41%».

Γιὰ τὰ ἐτησίως δεκάδες χιλιάδες νομίμως δολοφονημένα ἀγέννητα παιδιὰ ποιός θὰ βγεῖ νὰ φωνάξει;

Δὲν θέλει μεγάλη φαντασία νὰ προβλέψει κανεὶς πόσοι θὰ μαζευτοῦν στὴν πλατεῖα Συντάγματος γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν, ἄν ποτὲ πάρει κάποιος (ἐπιτέλους!) αὐτὴν τὴν πρωτοβουλία! Καὶ μὲ πόση ἀδιαφορία ἤ ἀποδοκιμασία θὰ γίνουν δεκτοί;

ΥΓ: Ἀξίζει πάντως νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ὁ κύριος αὐτουργὸς τοῦ ἐγκλήματος τῶν Τεμπῶν, ποὺ ἀμέσως μετὰ ἐπανεξελέγη πανηγυρικῶς ἀπὸ τοὺς ἐξαιρέτους συντοπῖτες του, ἦταν αὐτὸς ποὺ ἐπὶ ὑπουργίας του εἶχε δώσει ἐντολὴ νὰ κατέβουν οἱ ἀφίσες κατὰ τῶν ἀμβλώσεων ποὺ νομιμότατα, κατόπιν ἀδείας, εἶχε ἀναρτήσει στοὺς σταθμοὺς τοῦ μετρὸ ὀργάνωση γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ.


https://ellinikosblog.wordpress.com/2024/03/04/%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b9-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%cf%81%ce%b5/

Τρίτη 26 Μαρτίου 2024

ΟΥΤΕ ΑΓΓΛΟΦΙΛΟΣ ΟΥΤΕ ΓΑΛΛΟΦΙΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΘΕΟΦΙΛΟΣ!


Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Διαβάζοντας κανείς τα Απομνημονεύματα του Γέρου του Μοριά διαπιστώνει πως ο νικητής στο Βαλτέτσι, την Τριπολιτσά, τα Δερβενάκια, ο αγωνιστής που ύψωσε ανάστημα στην χατζάρα του Αγαρηνού εμψυχώνοντας ένα ολόκληρο Έθνος, ώστε σύσσωμο να παλεύσει για την Ελευθερία του, πριν από κάθε μάχη στεκόταν με δάκρυα στα μάτια μπροστά στο εικόνισμα της Θεομάνας μας και προσευχόταν. Χωρίς να έχει μελετήσει Νίτσε, χωρίς να γνωρίζει ο δύστυχος από νεοπαγανισμούς και χωρίς να αναζητεί πρώτα τη δύναμη μέσα από το εγώ του κι έπειτα έξω από αυτό, όπως διατείνονται οι παντός φάσματος χριστομάχοι, εστάθη με ταπείνωση στο ξωκκλήσι της Παναγιάς στο Χρυσοβίτσι όπου γονατισμένος στο Ρόδον το Αμάραντον και με μόνη ελπίδα του την μεσιτεία της Αειπαρθένου Μαρίας ψέλλισε: «Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.». Είναι δύσκολο να σπεύδεις αεροπορικώς κάθε χρόνο στην Εσπερία σε γερμανολατρικές εκδηλώσεις, να φωτογραφίζεσαι με ρούνους, να δηλώνεις Εθνικιστής παραδόξως και να καλείσαι κάθε 25η Μαρτίου να εορτάσεις την Επανάσταση του ‘21, χωρίς αναφορά στην Πίστη των πατέρων χάριν στην οποία αποδεσμευτήκαμε πραγματικά από τις αλυσίδες της σκλαβιάς. Δικαίως αισθάνεσαι ότι αυτή η μέρα δεν σου ταιριάζει.

Οι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι που ήραν πριν διακόσια χρόνια τα όπλα του Αγώνος απέναντι στην Τουρκιά -όσο ακατόρθωτο κι αν είναι να χωρέσει στην τετράγωνη κοσμική λογική του φραγκολεβαντίνου της σήμερον- δεν είχαν την αίσθηση ότι πολεμούν χάριν στην δική τους λεβεντιά, γοητεία και ακαταμάχητη ισχύ, αλλά ένεκεν και συνεπεία των πρεσβειών της Θεομήτορος. Ποίος νεοέλλην αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του απευθυνόμενος με την ευλάβεια του Κολοκοτρώνη στον Θεό και τους Αγίους; Με ποιό εκκλησιαστικό βίωμα; Με ποιά συμμετοχή στα μυστήρια, τις ακολουθίες και την αγιοπνευματική ζωή ; Για τους εγηγερμένους Έλληνες του ’21, όπως δεν νοείτο σωτηρία ψυχής χωρίς Χριστό έτσι και δεν υπήρχε Εθνικός Αγών χωρίς Χριστό. Μάθαμε στα σύγχρονα γενιτσαρικά σχολειά της υποκουλτούρας όπου διενεργείται συστηματική πλύση εγκεφάλου στα νεαρά Ελληνόπουλα μη και αγαπήσουν την Πατρίδα τους περισσότερο από τον βαθμό μηδέν και εκφασιστούν, ότι ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο του σύμπαντος, ότι από τον παθογόνο Εγώϊσμό μας απορρέει η αρχή και το τέλος, διδαχθήκαμε να βασιζόμαστε στις αδυναμίες της εφαμάρτου φύσεώς μας και γαλουχηθήκαμε στη νοοτροπία ότι χρειαζόμαστε τα πάντα αλλά όχι τον Θεό. Αντί, λοιπόν, να επενδύσουμε στη δική μας παράδοση, να μιμηθούμε τα ιστορικά πρότυπα των δικών μας προγόνων και να βαδίσουμε στα ματωμένα ίχνη όλων όσοι δοξάστηκαν για τον ηρωϊσμό και την φιλοπατρία τους, προσκολληθήκαμε στο άρμα μιάς Δύσεως βουτηγμένης στην ηδονοθηρία, τον αγνωστικισμό και την ανωμαλία, αφομοιώνοντας όλη την αποκρουστική σαβούρα της, η οποία μάς έφεραν σε ρήξη με την ταυτότητα, τις ρίζες και την κατάγωγή μας. Έτσι, όταν ρωτήσανε τον παππού Θεόδωρο αν είναι αγγλόφιλος ή γαλλόφιλος, εκείνος με την ευάρεστη θυμοσοφία που τον διέκρινε απήντησε ευθέως ότι δεν είναι τίποτα απ’ αυτά, αλλά Θεόφιλος, γιατί μόνο ο Θεός αγαπά αληθινά τους Έλληνες. Η αποτυχία του συγκαιρινού κόσμου, ο οποίος πλέει μέσα στον υπόνομο της σήψεως και της παρακμής, ευρίσκει την αφετηρία του στην απώλεια της πνεύματικής μας αυτοσυνειδησίας, στην αντίληψη δηλαδή ότι χωρίς τη συνδρομή των ουρανίων δυνάμεων στις οποίες οφείλουμε το θαύμα της Έθνικής μας Επαναστάσεως, η οποία εξελίχθηκε σε μία πραγματική πρόωρη Ανάσταση του Γένους, θα καταφέρουμε να εξομοιωθούμε με το χάλι της φραγκιάς, η οποία θέλησε τη συνέχιση της υποταγής του Ελληνισμού με τον εαυτό της αυτήν την φορά σε ρόλο δυνάστου. Από την απιστία μας, συνεπώς, εκκινεί η βαθειά διαιρετική τομή ανάμεσα στον τότε λαό που έγινε αιματηρή θυσία για εμάς, φωνάζοντας «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες», και τον λαό του σήμερα, ο οποίος κατέληξε να υπάρχει απλά για να μην ρημάζει ο τόπος, μέχρι που κι αυτήν την ανησυχία θα μάς την άρουν οι ξένοι με τους λαθραίους που εποικίζουν παράνομα την δική μας χώρα, εφόσον εμείς σταματήσαμε να γεννάμε παιδιά αποφασισμένοι να εξαφανιστούμε βιολογικά, για να ασχοληθούμε με καριέρες, λούσα και χορούς.

Την πορεία μας προς μία νέα υποδούλωση, μία νέα δυναστεία σκληρότερη στην οποία θα υπαγόμασταν μόνοι μας την είχε προφητεύσει ο Στρατηγός Μακρυγάννης: «Λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.». Δεν θελήσαμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του Θεού, όπως είχε υποδείξει με θάρρος το 1826 ο Θανάσης Ραζή-Κότσικας, αρχηγός της Φρουράς του πολιορκημένου Μεσολογγίου, κι έτσι ολάκερη η Πατρίδα μας βαίνει προς τον κρημνόν, χωρίς διάθεση μετανοίας, ώστε να ανακτήσει την προνομοιακή σχέση της με τον Τριαδικό Θεό η Χάρις Του οποίου ηυνόησε σκανδαλωδώς την μέχρι τώρα διαδρομή του Γένους. Ο Άγιος Πορφύριος μάς είχε υπενθυμίσει λίγο πριν κοιμηθεί, πως για να ομοιάσουμε στους αγωνιστές του ΄21 πρέπει να δώσουμε κι εμείς την μάχη, όπως αυτοί, για Πίστη και Πατρίδα. Αναιμάκτως, ακόπως κι άνευ κόστους δάφνες αρετής και στέφανα μαρτυρίου μην περιμένει κανείς, ειδικά προσκυνημένος νεοραγιάς.

https://www.eoneolaia.com/oute-agglofilos-oute-gallofilos-alla-theofilos-petros-nikolou/ 

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

1821 - 2024 : 203 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ - Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Εορτάζουμε σήμερα με εθνική υπερηφάνεια την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, την παλιγγενεσία των Ελλήνων, την αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους και, ταυτόxρονα, πανηγυρίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου. Εορτάζουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια, για ν' αποδώσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες του Εικοσιένα. Αυτούς που πολέμησαν και θυσιάστηκαν, "για του Xριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία".

Στρέφουμε τη σκέψη μας στο παρελθόν, για να εξετάσουμε την ιστορική αυτή περίοδο, όχι για μια απλή υπόμνηση των γεγονότων, αλλά για να  επισημάνουμε τις ευθύνες μας από τις υποθήκες των προγόνων μας και να αντλήσουμε διδάγματα. Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαϊου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα, και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από το χάρτη της Υδρογείου.

Για 400 περίπου χρόνια οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές και καταστροφές της περιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που απλώνονταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και γίνονταν δύναμη όλων των σκλαβωμένων Ελλήνων εναντίον του βάρβαρου κατακτητή.

Με την άλωση της Κωνσταvτινούπολης, στις 29 Μαϊου 1453, η μαύρη vύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα, και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από το χάρτη της Υδρογείου. Για 400 περίπου χρόνια οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές και καταστροφές της πεpιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τpαγούδι και ύμνος, που απλώvοvταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και γίνοvταν δύναμη όλων των σκλαβωμέvων Ελλήνων εvαvτίον του βάρβαρου κατακτητή.

Η έλλειψη μορφωμένων Οθωμανώv υποχρέωνε τους Τούρκους να χρησιμοποιούν τους υπόδουλους Έλληνες, ως διοικητικούς υπαλλήλους -ακόμη και ηγεμόνες-, γιατpούς, διερμηνείς και σε άλλες ανώτερες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Παράλληλα, όσοι ακολουθούσαν το επάγγελμα του εμπόρου ή του ναυτικού, δημιουργούσαν μεγάλες περιουσίες και στόλους εμπορικών πλοίων, αποκτώvτας ισχυρή δύvαμη στα χέρια τους. Επίσης, αρκετοί Έλληνες, μορφωμένοι και πλούσιοι, διέπρεπαν σε διάφορες ξένες χώρες.

Τα παραπάνω όπλα, που έμοιαζαν μεταξύ τους αλλά δεν είχαν ενιαίο τύπο, χρησιμοποιήθηκαν από τα τακτικά σώματα, μέχρις όταν άρχισε η σταδιακή αντικατάστασή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα από ευρωπαϊκά τυφέκια. Πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο στην προεπαναστατική περίοδο όσο και κατά την επανάσταση, είχαν αναπτυχθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα βιοτεχνίες και εργαστήρια παραγωγής όπλων με εισαγωγές μηχανισμών από την Ιταλία αλλά και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τροφοδότης των όπλων της επανάστασης με πυρομαχικά ήταν κυρίως οι μπαρουτόμυλοι των Αφών Σπηλιοτόπουυ στη Δημητσάνα, που ήταν ουσιαστικά η έδρα της πρώτης ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας.

Όλοι αυτοί, είτε καταπιεζόμενοι στην υπόδουλη Ελλάδα είτε επιφανείς στο εξωτερικό, καλλιεργούσαν στη σκέψη τους την Επανάσταση και οργάνωσαν την αντίσταση και τον πόλεμο εναντίον του Τούρκου κατακτητή. Οι "Κλέφτες" και οι "Αρματολοί" αποτελούσαν το μαχόμενο στρατό και έκαναν τον ένοπλο αγώνα. Οι μορφωμένοι γενικά και οι κληρικοί δίδασκαν τα ελληνικά γράμματα στα Ελληνόπουλα, τόνωναν το εθνικό φρόνημα και προέτρεπαν το λαό να επαναστατήσει, για να διώξει τον Οθωμανό δυνάστη.

Η Επανάσταση

Πολλές εξεγέρσεις, μικρές και μεγάλες, περισσότερες από 150, έγιναν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, που όμως απέτυχαν, χωρίς να φέρουν το "ποθούμενο", στο σκλαβωμένο Γένος. Ένα μέρος από τις αποτυχίες ήταν αποτέλεσμα της εγκατάλειψης από τους ξένους και ισχυρούς της εποχής εκείνης. Οι Έλληνες πίστευαν στις υποσχέσεις τους, τις οποίες όμως οι ξένοι πάντα λησμονούσαν.
Ύστερα από πολλές τέτοιες δοκιμασίες, αποφάσισαν να στηριχθούν στις δυνάμεις τους, για την ελευθερία της πατρίδας. Εμπνευσμένοι Έλληνες όπως: ο Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο Νικόλαος Σκουφάς από την Ήπειρο και ο Εμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο, ίδρυσαν τη "Φιλική Εταιρεία" και οργάνωσαν το Έθνος για την εξέγερση και την τελική αναμέτρηση. Για το λόγο αυτό η "Φιλική Εταιρεία" δίκαια θεωρείται προπομπός της Επανάστασης του 1821.
Η ανταρσία του Αλή Πασά, εναντίον του Σουλτάνου, θεωρήθηκε η κατάλληλη ευκαιρία. Έτσι, στις 25 Μαρτίου 1821, ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός με τους οπλαρχηγούς Ανδρέα Λόντο και Ανδρέα Ζαϊμη, κήρυξαν την επανάσταση στη Μονή της Αγίας Λαύρας, στα Καλάβρυτα. Ηδη όμως από τις 23 του μηνός οι Μανιάτες και οι Μεσσήνιοι, με οπλαρχηγούς τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Πέτρο Μαυρομιχάλη, είχαν ελευθερώσει την Καλαμάτα, όπου στις 28 Μαρτίου, σχηματίσθηκε προσωρινή Κυβέρνηση.
Από την Πελοπόννησο διαδόθηκε σε όλη την υπόδουλη Ελλάδα. Η Στερεά και η Εύβοια, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Μακεδονία, η Κρήτη και τα άλλα Νησιά εξεγέρθηκαν με μιά κραυγή "Ελευθερία ή Θάνατος". Δύο μήνες αργότερα, αν και ο Υψηλάντης ηττήθηκε στο Δραγατσάνι, οι Έλληνες δεν πτοήθηκαν, αλλά συνέχισαν τον "υπέρ πάντων αγώνα" με ιερό πείσμα και πνεύμα αυτοθυσίας.

Η θυσία του Αθανασίου Διάκου στις 22 Απριλίου στη γέφυρα της Αλαμάνας, τoυ Οδυσσέα Ανδρούτσου στις 8 Μαίου στο Χάνι της Γραβιάς, η κατάληψη της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και η καταστροφή της Στρατιάς του Δράμαλη στις 26 Ιουλίου 1822 στα Δερβενάκια αποτέλεσαν γεγονότα που εδραίωσαν την πίστη των Ελλήνων και χαλύβδωσαν τη θέλησή τους, για την κατάκτηση της ελευθερίας.

Εκτός όμως από τις επιτυχίες υπήρξαν μεγάλες καταστροφές και αρκετές αποτυχίες. Η καταστροφή της Χίου στις 31 Μαρτίου 1822, η συντριβή των Ελλήνων στη μάχη του Πέτα της Ηπείρου στις 4 Ιουλίου 1822, η δυσμενής εξέλιξη της Επανάστασης στη Μακεδονία έπειτα από τις πρώτες επιτυχίες, και άλλες περιπτώσεις στην ξηρά και στη θάλασσα αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Από τις αποτυχίες και τις καταστροφές αυτές, αρκετές οφείλονται στη συντριπτική υπεροχή του εχθρού και μερικές στα σφάλματα και στη διένεξη μεταξύ των Ελλήνων, που δυστυχώς εκδηλώνονταν σε κάθε απομάκρυνση του εχθρικού κινδύνου. Από τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης οι Πελοποννήσιοι ίδρυσαν με ψήφισμά τους τη Γερουσία των Καλτετζών, οι Αιτωλοακαρνάνες τη Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας και οι Στερεοελλαδίτες τον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Ελλάδας. Για ένα χρονικό διάστημα το 1823, η Ελλάδα είχε δύο Κυβερνήσεις, αντιμαχόμενες και έτοιμες να αλληλοσπαραχθούν. Παρόμοια διαμάχη το 1824 οδήγησε στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, ο οποίος αποφυλακίσθηκε το 1825, για να αντιμετωπίσει την απειλή του Ιμπραήμ.

Ευτυχώς όμως, "ο Θεός είχε υπογράψει την ελευθερία της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του", όπως έλεγε ο γέρος του Μωριά. Το σκλαβωμένο Γένος είχε πάρει την απόφασή του, "Ελευθερία ή θάνατος" και ο αγώνας του δεν ήταν εύκολο να καταπνιγεί. Παράλληλα, οι ωμότητες των Τούρκων, η καταστροφή των Ψαρών, η επιτυχία στα Δερβενάκια, η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο, η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου και πολλά άλλα παρόμοια γεγονότα προκάλεσαν τη συμπάθεια των λαών της Ευρώπης και ανάγκασαν τους ηγέτες τους να υποστηρίξουν την επαναστατημένη Ελλάδα.



ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

http://www.army.gr

 

Κυριακή 24 Μαρτίου 2024

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ : ΜΑΡΤΙΟΣ 1821

H Πελοπόννησος, στά χρόνια τής οθωμανοκρατίας, αποτελούσε τό ορμητήριο όλων σχεδόν τών επαναστατικών κινημάτων. Ο ελληνικός πληθυσμός υπερτερούσε τού τουρκικού καί η μόνη δίοδος διελεύσεως τού εχθρικού στρατού ήταν ο Ισθμός τής Κορίνθου. Οι ετοιμοπόλεμοι Μανιάτες, τούς οποίους οΚολοκοτρώνης ονόμαζε φρουρά τού Μαρμαρωμένου Βασιλιά, δέν είχαν επιτρέψει σέ Τούρκο νά πατήσει τά χώματά τους. Σύμφωνα μέ τόν Διονύσιο Κόκκινο, ο Περραιβός κατόρθωσε τό 1821 νά συνενώση "τάς τρείς ισχυράς οικογενείας τής Μάνης, τούς Μαυρομιχαλαίους, τούς Τρουπάκηδες καί τούς Γρηγοράκηδες. Καί οι τρείς οικογένειαι ανήγον τήν καταγωγήν των εις ευγενείς οικογένειες τού Βυζαντίου, τών οποίων μέλη κατέφυγαν εις τήν Μάνην μετά τήν κατάκτησιν." Παρότι δέν υπήρχαν αρματολίκια, υπήρχαν χιλιάδες Κλέφτες τούς οποίους όμως η Πύλη κατόρθωσε νά εξουδετερώσει τό 1806. Τότε οι περισσότεροι διέφυγαν στά Επτάνησα, γιά νά επανέλθουν στίς παραμονές τού Μεγάλου Αγώνα.

«Υπήρχαν προσέτι εις τήν Ελλάδα καί άλλα σώματα οπλοφόρα, οι λεγόμενοι Κλέπται, οι οποίοι έζων εις τά όρη ή κατέφευγον εις τήν Επτάνησον, οσάκις κατεδιώκοντο.

Ότε λοιπόν ήρχισαν αι εχθροπραξίαι κατά τών Οθωμανών, προύχοντες τινες ή κοτσαμπασίδες τών επαναστατημένων επαρχιών καί οι ρηθέντες καπεταναίοι τών αρματολών καί τών κλεπτών, υψώσαντες τήν σημαίαν τής ελευθερίας καί συλλέξαντες τούς εμπειροτέρους εις τά όπλα από τούς επαναστατημένους κατοίκους, εσχημάτισαν ένοπλα σώματα.»

Χρήστος Βυζάντιος, 1837

Τό 1820, χιλιάδες Μωραΐτες ήταν ήδη μέλη τής Φιλικής Εταιρείας καί περίμεναν τό σύνθημα γιά νά επιτεθούν στόν κατακτητή. Καί όπως διηγείται ο Πρωτοσύγκελος Αμβρόσιος Φραντζής: "Η τοιαύτη κατάχρησις τής Φιλικής Εταιρείας κατά τό 1820 καί ο απερίγραπτος ενθουσιασμός, από τήν πολλήν τυραννίαν παραβιασμένος, κατήντησε τούς απλούς νά εκφράζωνται εν τώ μεταξύ των μέ τόσον θάρρος, ως άν νά επερίμενον καμμίαν ένδοξον καί λαμπράν πανήγυριν μέ όλας αυτής τάς δόξας καί ευτυχίας.

Η αναχώρηση τού Χουρσίτ πασά καί η άφιξη τού Παπαφλέσσα απετέλεσαν σημαντικό πλεονέκτημα γιά τήν έναρξη τών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Υπήρξαν καί πολλές καταγγελίες πρός τίς τουρκικές αρχές γιά ξεσηκωμό τών ραγιάδων, όπως τού προκρίτου της Τριπολιτσάς Κουγιά. Ο Διονύσιος Κόκκινος αναφέρει περίπτωση στήν οποία έφθασαν ξαφνικά Τούρκοι στρατιώτες σέ σπίτι όπου ήταν μαζεμένα μέλη τής Φιλικής Εταιρείας. Ευτυχώς οι Ρωμιοί σκέφτηκαν νά εμφανίσουν τή συνάθροιση ως βάφτιση ενός παιδιού καί μέ ένα μικρό μπαχτσίσι, οι Τούρκοι αποχώρησαν άπρακτοι. Υπήρχαν βεβαίως καί οι επιφυλάξεις δημογερόντων καί μητροπολιτών, όπως ήταν ο Λόντος, ο Ζαΐμης, ο μητροπολίτης Γερμανός καί αρκετοί άλλοι.

«Κατά τάς αρχάς λοιπόν τού αωκα' ανεχώρησεν ο Χουρσίτ Πασσάς καί Μεχμέτ Πασάς καί άφησαν εις τήν Πελοπόννησον επίτροπον τόν Μεχμέτ Σαλήχ Αγάν νέον Κεχαγιάν τού Χουρσίτ Πασσά.

Έφθασεν εις τήν νήσον Σπετσών Γρηγόριος τις, Δικαίος λεγόμενος καί εκείθεν μετέβη εις τήν Πελοπόννησον, συνεπιφέρων γράμματα από μέρους τού Αλεξάνδρου Υψηλάντη πρός τούς Πελοποννησίους διαλαμβάνοντα ότι η μηχανή είναι έτοιμη καί ότι μία ισχυρά δύναμις είναι σύμμαχος καί ότι νά είναι οι πάντες έτοιμοι καί εντός ολίγου θέλει φθάσει καί ο ίδιος εκεί


Ο δέ Δικαίος, άνθρωπος απαταιών καί εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω νά ερεθίση τήν ταραχήν τού Έθνους, εβεβαίωνεν ότι είναι τά πάντα έτοιμα, πλάττων μιλιούνια άπειρα κατατεθειμένα ένεκα τούτου εις διάφορα ταμεία, εφόδια πολεμικά, δυνάμεις στρατιωτικάς διωρισμένας από μέρους τής Ρωσσίας, πλοία πολλά καλώς ωπλισμένα καί εφωδιασμένα καί άλλα τοιαύτα παίγνια τής φαντασίας.»

Απομνημονεύματα Παλαιών Πατρών Γερμανού

Ότι δέν κατάφερε η συνέλευση τής Βοστίτσας, τό κατάφερε ο ίδιος ο καϊμακάμης τής Τριπολιτσάς Μεχμέτ Σαλήχ, πού ζήτησε από τούς προεστούς καί τούς αρχιερείς νά προσέλθουν στήν πόλη γιά νά τούς κρατήση ομήρους. Η τουρκική εξουσία μέ σκιά υποψίας έστελνε τούς υπόπτους στήν αγχόνη καί αυτό τό ήξεραν οι άρχοντες τής Πελοποννήσου, οι οποίοι πλέον άρχισαν νά επιδιώκουν τήν άμεση έναρξη τής εξέγερσης. Αρκετοί ήταν εκείνοι πού απέφυγαν νά πάνε στήν Τριπολιτσά ή έστειλαν δικούς τους συγγενείς.

«Εις αυτούς (προύχοντες Μωριά) εφανέρωσε (ο Παπαφλέσας) τόν ερχομόν του, τόν τίτλον του ως απεσταλμένου παρά τής Γενικής Αρχής κτλ. καί ότι η 25 Μαρτίου 1821 είναι η πρώτη ημέρα τής επαναστάσεως.

Ότα εκόντευεν η προσδιωρισμένη ημέρα νά αρχίση ο πόλεμος, οι Τούρκοι τό εμυρίσθηκαν καί άρχισαν νά λαμβάνουν τά μέτρα των. Έκαμναν κάθε ημέραν συμβούλια, καί τέλος ο τοποτηρητής τού Χουρσίτ Πασιά κατά συμβουλήν τών εντοπίων αγάδων επροσκάλεσε κατά τά μέσα Φεβρουαρίου εις τήν Τριπολιτσάν όλους τούς επισημοτέρους προκρίτους καί αρχιερείς τής Πελοποννήσου, από τούς οποίους πολλοί εξεκίνησαν καί επήγαν.


Πολλοί όμως έκαμαν τόν άρρωστον καί ανέβαλαν διά κάμποσαις ημέραις τόν πηγαιμόν των. Ο τοποτηρητής ενόμισεν ότι άν πιάση καί φέρη τούς προκρίτους καί τούς αρχιερείς εις τήν Τριπολιτσάν, ο ραγιάς δέν θά τολμήση νά κάμη κανένα κίνημα.»

Απομνημονεύματα Περί τής Ελληνικής Επαναστάσεως υπό Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστού τού Θεοδώρου Κολοκοτρώνου

Ο Λόντος μέ τόν Γερμανό, σύμφωνα μέ τά απομνημονεύματα τού Δεσπότη τών Παλαιών Πατρών, έκαναν ένα τέχνασμα γιά νά αποφύγουν τήν μετάβασή τους στήν Τριπολιτσά. Πήραν γιά συνοδεία έναν τάταρη (ταχυδρόμο) Τούρκο καί στόν δρόμο γιά τήν Τριπολιτσά, εμφανίστηκε σέ προκαθορισμένο σημείο ταχυδρόμος μέ πλαστό γράμμα, τό οποίο ανέφερε ότι τάχα τούς περίμενε η αγχόνη μόλις θά έμπαιναν στήν πόλη. Κάνοντας τούς ταραγμένους έδειξαν τό γράμμα στόν Τούρκο καί επέστρεψαν στή Μονή της Αγίας Λαύρας. Ο καϊμακάμης τής Τριπολιτσάς δέν κατάλαβε τό τέχνασμα καί έστειλε τόν Ανδρέα Καλαμογδάρτη νά τούς πείσει νά προσέλθουν στήν πόλη του, διότι δέν υπήρχε κανένας κίνδυνος.

Ο Καλαμογδάρτης, ο οποίος δέν ήταν μέλος τής Εταιρείας, φυσικά δέν έπεισε τούς προεστούς γιά τίς καλές προθέσεις τού Σαλήχ Αγά καί επέστρεψε άπραγος. Οι δέ προύχοντες σύμφωνα μέ τόν Κόκκινο, τήν 10η Μαρτίου 1821 βρίσκονταν στήν Αγία Λαύρα καί εκεί έκαναν διαδοχικές συζητήσεις γιά τό τί πρέπεινά πράξουν. Καί πάλι οι γνώμες γιά τήν επανάσταση ήταν διχασμένες, αλλά αυτή τή φορά επικράτησε η άποψη τού Ασημάκη Φωτήλα καί τού Σωτήρη Χαραλάμπη, ότι εδώ πού έφθασαν τά πράγματα έπρεπε νά επισπευθεί η επανάσταση.

Τήν επομένη, οι κεφαλές τής Αχαΐας ανεχώρησαν από τή Μονή της Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων. Οι Παλαιών Πατρών Γερμανός, Κερκίνης Προκόπιος καί Ανδρέας Ζαΐμης πήγαν στά Νεζερά (χωριά τού Ερύμανθου), οι Ασημάκης Ζαΐμης καί Ασημάκης Φωτήλας στήν Κερπινή, ο Παναγιώτης Φωτήλας στό Λιβάρτζι, ο Σωτήρης Θεοχαρόπουλος στή Ζαρούχλα καί ο Ανδρέας Λόντος στά Βούρα (Διακοφτό). Τή σπίθα της ελευθερίας θά τήν άναβε ένας άσημος Καλαβρυτινός. Ένας επιστάτης τών ταχυδρομείων από τό χωριό Σόλο τής Αχαΐας. Ο Νικόλαος Χριστοδούλου ή Σολιώτης.

«Τό Ελληνικόν Έθνος αφ' ού υπέκυψεν εις τόν βάρβαρον καί σκληρότατον ζυγόν τής οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον τήν ελευθερίαν του, αλλά καί πάν είδος μαθήσεως, καί κατήντησε νά μή γνωρίζη ουδέ τήν πάτριόν του γλώσσαν, εκτός ολίγων τινών πεπαιδευμένων, οπού κατά καιρούς ήκμασαν, τών οποίων τά συγγράματα μαρτυρούσι τήν εις τάς μαθήσεις πρόοδόν τους. Καί ήταν ενδεχόμενον νά εκλείψη διόλου από τό Έθνος η Ελληνική Γλώσσα, εάν δέν τήν διέσωζεν η Εκκλησία πρός ήν οφείλεται καί κατά τούτο ευγνωμοσύνη.»

Παλαιών Πατρών Γερμανός, Απομνημονεύματα


«Ο Παλαιών Πατρών εκάλεσε τόν εν Βοστίτση φίλον του Λόντον εις σύσκεψιν, καί τήν επαύριον τής αφίξεώς του επεσκέφθησαν αμφότεροι τόν διοικητήν τών Πατρών Σεκήρ Αγάν, εντόπιον, καί ηύραν παρ' αυτώ πλήρη συνέλευσιν τών εντοπίων αγάδων σκεπτομένων περί τών πραγμάτων.

Ο Λόντος ενόησεν ότι οι Τούρκοι ήσαν μάλλον φοβισμένοι ή ωργισμένοι διά τούτο τοίς ελάλησε θαρραλέως.

"Αγάδες, επανάστασις τών ραγιάδων δέν γίνεται χωρίς νά θέλωμεν ημείς οι πρόκριτοι καί ημείς, χάρις εις τόν μεγαλοδύναμον Θεόν καί εις τόν πολυεύσπλαγχνον αυθέντην μας, είμεθα πλούσιοι καί κτηματίαι ως καί σείς. Ημείς ενθυμούμεθα ότι έμειναν γυμνοί καί πεινώντες οι αποστατήσαντες πρό τινών ετών πατέρες μας, καί δέν επιθυμούμεν νά πάθωμεν τά αυτά.

Ημείς σάς εγγυώμεθα τήν ησυχίαν τού τόπου, καί σάς προσφέρομεν καί πάσαν συνδρομήν εις τήν είσπραξιν τών βασιλικών εισοδημάτων, κινδυνευόντων νά χαθώσιν."»

Σπυρίδων Τρικούπης


«Εν τώ μεταξύ ο καϊμακάμης ζητεί οδηγίας από τόν Χουρσίτ. Μετ' ολίγον φθάνει διά τού ταχυτέρου δρόμου καί τρόπου από τό στρατόπεδον τών Ιωαννίνων ο τεφτερχαγιάς τού πασσά, φέρων εις τόν καϊμακάμην τά αντίγραφα δύο φιρμανιών τού σουλτάνου, διά τών οποίων εδίδετο εις τόν Χουρσίτ πασσάν η απόλυτος εξουσία νά θανατώση τούς αρχιερείς, τούς προκρίτους καί τούς εμπόρους τής επαρχίας πού θά παρείχαν υποψίας ότι κινούνται πρός επανάστασιν.

Ο καϊμακάμης ελάμβανεν εντολήν νά καλέση εις τήν Τριπολιτσάν τούς επιφανείς εκάστης πόλεως τής Πελοποννήσου καί νά τούς φυλακίση.»

Διονύσιος Κόκκινος, Ελληνική Επανάστασις


«- Αλλάχ , αλλάχ, πώς σκοτώνουν τούς αφεντάδες τους, τά σκυλιά οι ραγιάδες!

Οι Τούρκοι σφάζονται στό Μοριά καί οι Τουρκάλες θρηνούν.»

Ιωάννης Φιλήμων


«Ο Κωνσταντίνος ο μικρός, κι Αλέξης ο μεγάλος

καί τό μικρό Βλασόπουλον αντάμα τρών καί πίνουν
κ' εκεί πού τρών καί πίνουνε, καί συχνοχαιρετιώνται,
φώνή τούς ήρτ' απ' ουρανούς, κ' απ' Αρχαγγέλου στόμα.

- Εσείς τρώτε καί πίνετε, κ' οι Τούρκοι σάς κουρσεύουν,
πήραν τ' Αλέξη δυό παιδιά, τού Κωσταντά τή μάνα,
πήραν καί τού Βλασόπουλου τήν ώμορφη αδερφή του.
Όσο νά στρώση ο Κωσταντάς, νά σαλιβώση ο Αλέξης,
τό άξιο τό Βλασόπουλο απάν' στή σέλλα 'βρέθη.
Τού παραγγέλνει ο Κωσταντάς, τού παραγγέλνει Αλέξης

- Άν ήναι χίλιοι σκότωσ' τους, κ' αν είναι δυό χιλιάδες,
κ' αν ήν' καί τρείς καί τέσσαρες, γύρισε, μίλησέ μας:

Ψηλή ραχούλ' ανέβαινει, κάθεται τούς μετράει,
μετράει τούς Τούρκους καί μετράει, καί μετρημούς δέν είχαν,
κάνει σταυρό σά Χριστιανός καί μέσα σ' αύτους μπαίνει.
Δύο τουφεκιαίς τωδώκανε μέσα στά σωθικά του,
η μιά τόν πέρνει στήν καρδιά, κ' η άλλη στά πλεμόνια.»

Δημοτικό γιά τό κλεφτόπουλο, Ζαμπέλιου Σπυρίδωνος, Συλλογή Δημοτικών Ασμάτων

 

ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

ΟΤΑΝ Η ΜΙΤ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΣΤΙΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 1994


Κυριακή βράδυ, λίγο μετά τις 10 το βράδυ, της 20ης Μαρτίου 1994, δολοφονήθηκε ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Η δολοφονία έγινε έξω από το σπίτι του, στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλατζιά. Πέντε φορές πυροβολήθηκε από τους εκτελεστές που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τις εντολές του τουρκικού κράτους. Με πιστόλι 9 χιλιοστών οι αδίστακτοι δολοφόνοι σκότωσαν τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν στην Κύπρο.

Η εκτέλεση του Θεόφιλου ήταν έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, το οποίο χρησιμοποίησε ανθρώπους στις ελεύθερες περιοχές, με τους οποίους είχαν υπόγειες συναλλαγές. Ο Θεόφιλος είχε έντονη δράση, που ενοχλούσε το καθεστώς της Άγκυρας. Οικοδομούσε συστηματικά και μεθοδικά τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου του Απελευθερωτικού Κινήματος των Κούρδων με τους λαούς της Ελλάδος και της Κύπρου. Ένα μέτωπο συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα για την ανατροπή της τουρκικής κατοχής από την Κύπρο μέχρι το Κουρδιστάν. Αυτή η πολιτική ξεκινούσε από την κοινωνία, από τους πολίτες και δημιουργούσε πίεση προς τις ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος, φίλος και συναγωνιστής του Θεόφιλου, έγραψε «πως η αλήθεια για την ένταξη του Θεόφιλου Γεωργιάδη στον κουρδικό αγώνα, βρίσκεται στην υπέρτατη θέληση και τον ασίγαστο πόθο του για πολιτική και αγώνα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό. ‘Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους, τους Κούρδους αγωνιστές’, έλεγε, έγραφε, διαλαλούσε και παρακινούσε ο ίδιος, έργοις τε και λόγοις, μέχρι την τελευταία του πνοή».

Ο Θεόφιλος είχε όραμα και εργαζόταν για να το υλοποιήσει. Έβλεπε τον αγώνα για απελευθέρωση της Κύπρου να περνά μέσα από ένα συλλογικό αγώνα των λαών που ήταν υπό τουρκική κατοχή. Ήταν μια προσέγγιση με όραμα αλλά και στρατηγικό βάθος: Κινητοποίηση και συνεργασία όλων των δυνάμεων, των λαών, που είχαν κοινό εχθρό. Κοινός εχθρός, κοινοί στόχοι, κοινά συμφέροντα, συλλογική προσπάθεια. Εκείνος ο αγώνας δεν περνούσε απαρατήρητος. Εκείνη η προσπάθεια, δεν είχε μαζικό χαρακτήρα, διέθετε όμως όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να θέσει τις βάσεις για τη διαμόρφωση ενός μεγάλου αντικατοχικού μετώπου κατά της επεκτατικής Τουρκίας.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα. Μελετούσε την Τουρκία, είχε ενταχθεί στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, έβλεπε δυνατότητες και προοπτικές. Σε εκείνο τον μοναχικό του δρόμο αντάμωσε και τους δολοφόνους του, εκείνο το βράδυ της Κυριακής. Το κακό μαντάτο κυκλοφόρησε αστραπιαία. Στο νοσοκομείο φίλοι και συναγωνιστές του συγκεντρώθηκαν, ελπίζοντας να διαψευστεί το νέο και ότι ο Θεόφιλος δεν ήταν νεκρός. Δυστυχώς, είχε φύγει από τη ζωή. Τον δολοφόνησαν. Η Τουρκία ήθελε να σταματήσει τη δράση του, η χώρα του δεν μπόρεσε να τον προστατέψει.

Κώστας Βενιζέλος

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης συνέχισε να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάχθηκε στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και εξειδικεύθηκε στην τουρκολογία, με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλήφθηκε στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. Press & Information Office) της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Γεωργιάδης αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου Γεωργιάδη στο Γ.Τ.Π. ήταν η καθημερινή μελέτη του τουρκικού Τύπου και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία.

Το 1988, μαζί με άλλους ίδρυσαν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Τότε, ο λαός των Κούρδων διεξήγε τον δικό του Απελευθερωτικό αγώνα κατά του τουρκικού κράτους, μέσω των ανταρτικών οργανώσεων.

Ο Θεόφιλος, ξεκίνησε να συγκρούεται «ανοιχτά» με τις τουρκικές αρχές, αυξάνοντας τις διαλέξεις του σε διάφορες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις που λάβαιναν μέρος. Έδινε συνεντεύξεις, έγραφε άρθρα, και όλα είχαν αναφορά σε οτιδήποτε είχε σχέση με την κτητική και φονική στάση του τούρκικου κράτους, τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, το Κυπριακό, τη γενοκτονία των Ποντίων, το Αρμένικο ζήτημα, κλπ. Αρθρογραφούσε και στον ελλαδικό και στον ελληνοκυπριακό τύπο, ενώ αποτελούσε και το βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του ΡΚΚ στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».

Αξίζει να αναφερθούμε ειδικότερα στο Συνέδριο που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες 12 και 13 Μαρτίου 1994, στο οποίο ο Θεόφιλος ήταν διοργανωτής και η ψυχή του, όπως τον αποκάλεσαν πολλοί. Δημιούργησε πανικό στην Τουρκία με τις αποκαλύψεις του, με την Ευρωπαϊκή απήχηση του Συνεδρίου. Όλοι οι επίσημοι παρευρισκόμενοι πολιτικοί, κατέκριναν την Τουρκία για αδιαλλαξία, τρομοκρατία και καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στέρηση της Ελευθερίας, παράνομη κατοχή του 40% του εδάφους της Κύπρου και καταπίεση του Κουρδικού Λαού. Να σημειωθεί, ότι έκανε και πολλές ενέργειες που αφορούσαν την ανεύρεση των Αγνοουμένων της Κύπρου.

Το προαναφερόμενο συνέδριο έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ζωή του Θεόφιλου Γεωργιάδη, διότι στάθηκε ακλόνητο εμπόδιο στα σχέδια των Τούρκων και ο αγώνας του ήταν αποκαλυπτικός και ενοχλητικός. Έτσι, η Τουρκία κατέφυγε στην γνωστή τακτική που χρησιμοποιεί για εκβιασμό και τρομοκρατία, την δολοφονία.

Πράκτορες του τουρκικού κράτους, της ΜΙΤ, είχαν εξαγοράσει ένα από τα κεφάλια του τουρκο”κυπριακού” υποκόσμου με χρήματα και ναρκωτικά για να κλείσει τη… δουλειά. Αυτός ήρθε σε επαφή με τρεις πουλημένους, αν μπορούμε να τους ονομάσουμε «Έλληνοκύπριους», που ανέλαβαν να εκτελέσουν τη «δουλειά» με τα απαραίτητα «οφέλη».

Έτσι φτάσαμε στις 20 Μαρτίου 1994, επτά μόλις μέρες μετά το συνέδριο στις Βρυξέλλες, περίπου στις 10:20 το βράδυ, οπόταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης κατέβηκε από το αυτοκίνητό του έχοντας σταθμεύσει έξω από την οικεία του στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλαντζιά. Μόλις, λοιπόν, κατέβηκε από το όχημα του, μία μηχανή που τον περίμενε, μετά από το σήμα του ενός πουλημένου «συμπατριώτη» μας, προδότη, ο οποίος βρισκόταν κρυμμένος, πλησιάζει και πυροβολεί πέντε φορές. Ο Θεόφιλος περνούσε στην αθανασία και επαναλαμβάνεται η ρήση, κατάρα του Ελληνισμού, ότι αυτό το Έθνος πέραν από ήρωες γεννά και προδότες.

Ο εκτελεστής και οι δύο βασικοί συνεργάτες του βρίσκονται δολοφονημένοι λίγες εβδομάδες αργότερα. Είναι και οι τρεις «Έλληνες». Το πτώμα του ενός ανακαλύπτεται σε ορεινή διάβαση της Λάρνακας με εφτά σφαίρες στο κεφάλι, ενώ οι άλλοι δύο ανατινάζονται με βόμβες μεγάλης ισχύος εντός των οχημάτων τους.

Ο 37χρονος Θεόφιλος υπηρέτησε ως το τέλος της ζωής του, τον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για Ελευθερία και δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους. Ακούραστος αγωνιστής, σφόδρα αντιομοσπονδιακός, που έκανε σκοπό της ζωής του τον αντικατοχικό – απελευθερωτικό αγώνα, ήταν πρωτοστάτης της ελληνοκουρδικής συμμαχίας, ενώ αποτελούσε τον κύριο στυλοβάτη της διεθνοποίησης του Κουρδικού ζητήματος και τον αεικίνητο εκπρόσωπο της τότε Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν.

Δυστυχώς κανένας πλέον δεν θυμάται την στυγερή του δολοφονία, που η Κυβέρνηση θέλησε να θάψει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

 

(Πηγή: slpress.gr)

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 

Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 : ΛΙΒΑΔΕΙΑ - ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Η Λιβαδειά δέν καθυστέρησε νά ξεσηκωθεί. Πώς μπορούσε άλλωστε αφού υπήρχαν εκεί ο Βασίλειος Μπούσγος καί ο Αθανάσιος Διάκος. Στήν πρωτεύουσα τής Βοιωτίας ζούσαν λίγοι μουσουλμάνοι, ελάχιστοι εβραίοι καί πολλοί Χριστιανοί καί έτσι οι Οθωμανοί τήν αποκαλούσαν Γκιαούρ - Λιβαδειά. Αποτελούσε βακούφι τής βαλιδέ Σουλτάνας (βασιλικής μητέρας) καί είχε μεγάλη ανάπτυξη σέ σχέση μέ τίς γειτονικές πόλεις ενώ ταυτόχρονα χρησίμευε καί ωςορμητήριο τών κλεφταρματολών τής Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος.

Τόσο οι πρόκριτοι τής πόλεως Νικόλαος Νάκος, Ιωάννης Λογοθέτης, Ιωάννης Φίλων, Εμμανουήλ Σπυρίδωνος καί Παναγιώτης Λιδωρίκης όσο καί οι οπλαρχηγοί είχαν μυηθεί στήν Φιλική Εταιρεία καί περίμεναν μία σπίθα γιά νά αρπάξουν τ' άρματα καί νά κτυπήσουν τόν τύραννο. Μάλιστα οι κινήσεις τους ήταν τόσο απρόσεκτες ώστε ο βοεβόδας Καρά Ισμαήλ αγάς είχε ζητήσει από τόν διοικητή τής Εύβοιας Γιουσούφ πασά τήν άδεια νά τούς θανατώσει ώς υπόπτους ταραχών, χωρίς ευτυχώς νά τά καταφέρει, διότι οι πρόκριτοι πρόλαβαν καί δωροδόκησαν μέ ρουσφέτι (τουρκ. rusvet) τόσο τόν Γιουσούφ πασά όσο καί τόν Μαχμούτ Δράμαλη πασά.

Μόλις έγιναν γνωστές οι εξεγέρσεις στά Καλάβρυτα, τήν Πάτρα καί τήν Άμφισσα, ο Αθανάσιος Διάκος επρότεινε νά κινηθούν αμέσως καί νά κτυπήσουν τούς Τούρκους τής Λιβαδειάς. Ο γέρος Νικόλαος Νάκος ήταν διστακτικός καί πρότεινε νά στείλουν τόν Βασίλη Μπούσγο στήν Πάτρα καί συγκεκριμένα στόν πρόξενο τής Ρωσίας Ιωάννη Βλασσόπουλο γιά νά πάρουν έγκυρες πληροφορίες.

«Τή 24η Μαρτίου 1821 αναχωρήσας ο Βούσγος, έμαθε τήν επιούσαν (επομένη) εν τή Οιάνθη (Γαλαξείδιον) τήν κίνησιν τής Αχαΐας, καί αυθημερόν επανέκαμψεν εις τήν επί τού Παρνασσού μεγάλην κωμόπολιν Ανεμώρειαν (Αράχωβαν). Εκεί διαβεβαιώσας τούς γέροντας τά τε εν Πελοποννήσω γινόμενα καί τάς συμφώνους προθέσεις τών Λεβαδειέων, προέτρεψε τούτους, ίνα καταλάβωσι πάσης τάξεως άνθρωπον διαβαίνοντα από Αμφίσσης εις Λεβαδείαν καί τανάπαλιν. Καί ούτοι μέν έπραξαν, ως ωδηγήθησαν, διακοπείσης έκτοτε πάσης ανταποκρίσεως τών Τούρκων τής Λεβαδείας καί τής Αμφίσσης.

Ο δέ Βούσγος (Μπούσγος) καταβαίνων περί τό μεσονύκτιον τής 25ης πρός τήν 26η Μαρτίου τό στενόν τού Ζεμενού, εφόνευσε τυχόντας εν τώ εκεί ξενοδοχείω, ένα τάταρην τουρκικόν (ταχυδρόμον) καί ένα Τουρκαλβανόν, πεμπομένους εφίππους παρά τών Τούρκων τής Αμφίσσης εις τούς εν Λεβαδεία διά τά πράγματα τής Πελοποννήσου καί τάς επιτοπίους αυτών υπονοίας καί ανησυχίας.

Αφιχθείς εις τήν Λεβαδείαν άνευ αναβολής, ανήγγειλε τά πάντα τώ Διάκω καί τοίς προκρίτοις, ούς συσκεπτομένους ήδη περί τού πρακτέου, προσεκάλεσε παρ' εαυτώ μετά σπουδής ο βοεβόνδας τής Λεβαδείας Χασάν αγάς. Ήτο ήδη ημέρα τής 26ης Μαρτίου. Ο Διάκος ενεθάρρυνε τούτους, φοβηθέντες τότε, καί συνώδευσε μετά τού Βούσγου καί είκοσι στρατιωτών. Άμα δέ παρουσιασθέντας ηρώτησεν ο βοεβόνδας, πώς φέρετε μεθ' υμών τόν Μπούσγον, εν ώ εθανάτωσε χθές τόν ταχυδρόμον Τούρκον καί έναν Αλβανόν εν τώ ξενοδοχείω τού Ζεμενού;

Ο Διάκος κατά πρώτον μέν ανήρεσεν ως ψευδή τά κατά τού Βούσγου διαθρυλλούμενα, έπειτα δέ αποταθείς πρός τόν βοεβόνδαν είπε:

- "Ξέρεις, αγά, ότι τόν μουκατά (υπό διοίκηση περιοχή) σου δέν θά μπορέσης νά συμμάσης εφέτος; Έμαθα ότι ο Δυσσέος ευγήκε ζορμπάς (αντάρτης) εις τόν Μοριά μέ δέκα χιλιάδες καί άν κάμη εδώθε, αλλοίμονο εις τόν κόσμον Τούρκους καί Ρωμιούς!"

- "Απρόσβλητος άρα έσεται παρά σού ο Οδυσσεύς;"

- "Καί πως μπορώ νά τόν βαρέσω αγά, μέ μόνο εκατό στρατιώτας πού έχω;"

- "Οι χωρικοί τής επαρχίας έχουσιν όπλα."

- "Άρματα μπορώ νά συνάξω, αλλά πρέπει νά 'χω καί μπουγιουρδί (εντολή)."»

Δοκίμιον Ιστορικόν περί τής Ελληνικής Επαναστάσεως παρά Ιωάννου Φιλήμονος

Σύμφωνα λοιπόν μέ τή διήγηση τού Φιλήμονα, ο Διάκος έκανε στρατολογία τών Ρωμιών μέ διαταγή τού ...Τούρκου διοικητή γιά νά κτυπήσει τελικώς τούς Τούρκους κατοίκους τής Λιβαδειάς! Μέ τούς πρώτους οπλοφόρους πού μάζεψε ο Διάκος μετέβη στή Μονή τού Οσίου Λουκά όπου μαζί μέ τόν επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα, τόν επίσκοπο Αταλάντης Νεόφυτο καί τόν φιλικό Αθανάσιο Ζαρίφη ύψωσαν τό λάβαρο τής επαναστάσεως. Μετά τή δοξολογία, ο Διάκος κινήθηκε κατά τής Λιβαδειάς όπου οι Τούρκοι είχαν προλάβει νά κλειστούν στό φρούριο τής πόλης έχοντας πάρει μαζί τους καί σάν ομήρους τόν Ιωάννη Λογοθέτη καί τό Νικόλαο Νάκο.

Οι πιό θαρραλέοι Τούρκοι μεταξύ τών οποίων ήταν ο Σουλεϊμάν Ποταμάς, ο Ζαήμ αγάς καί ο Ιβραχήμ αγάς κλείστηκαν στά κονάκια τους, ενώ ο πρώην βοεβόδας Καρά Ισμαήλ ταμπουρώθηκε στήν ορεινή θέση τής Ώρας.

Η πρώτη ενέργεια τού Διάκου ήταν νά αιχμαλωτίσει τόν αδελφό του βοεβόδα τής Λιβαδειάς, ο οποίος ήταν ζαμπίτης (αστυνόμος) στό Δίστομο καί νά τόν ανταλλάξει μέ τούς προκρίτους πού είχε συλλάβει ο Χασάν αγάς. Όσοι Τούρκοι από άλλες πόλεις καί κυρίως από τήν Θήβα βρίσκονταν στήν Λιβαδειά καί δέν πρόλαβαν νά ανεβούν στό φρούριο, εσφάγησαν από τούς επαναστάτες.

Τά μεσάνυχτα τής 30ης Μαρτίου 1821 οι Ρωμιοί μέ επικεφαλείς τούς Διάκο, Μπούσγο, Σιμαρέση, Λογοθέτη, Φίλωνα καί Νάκο, μπήκαν στά κυριότερα μέρη τής πόλης, κρατώντας τή σημαία τού Αγίου Γεωργίου. Αμέσως ξεκίνησαν οι μάχες μέ όσους Τούρκους είχαν οχυρωθεί στά σπίτια τους αλλά καί μέ τούς Τούρκους πού βρίσκονταν στό κάστρο τής Λιβαδειάς. Ο υπαρχηγός τού Διάκου, Βασίλης Μπούσγος, ήταν από τούς πρώτους πού πληγώθηκε όταν όρμησε στό σεράϊ τού Σουλεϊμάν Ποταμά, ενώ ο Θανάσης Αντάρας έπεφτε νεκρός. Τή νύκτα, ο Τριαντάφυλλος Βουγιουκλής και ο Ανδριτσάκος Βέργος προσπάθησαν νά ανέβουν στό κάστο, αλλά πληγώθηκε σοβαρά ο Βουγιουκλής καί επανήλθαν στίς θέσεις τους.

Η άλωση τού κάστρου ήταν δύσκολη υπόθεση καί τότε ο Διάκος μέ τόν Ιωάννη Λογοθέτη επικοινώνησαν μέ τούς Αλβανούς πού φύλαγαν τό εξωτερικό τείχος καί τούς πρότειναν νά εγκαταλείψουν τή θέση τους μέ τήν υπόσχεση ότι θά ήταν ελεύθεροι νά φύγουν κρατώντας τά όπλα τους. Πράγματι οι Αλβανοί μαχητές συμφώνησαν καί όταν ο Χασάν αγάς διαπίστωσε ότι έχανε τό εξωτερικό τείχος παρέδωσε τό κάστρο τής Λιβαδειάς στίς 31 Μαρτίου 1821.

«Εις τό σεράι τού Μέρ αγά εξειλίχθησαν δραματικαί σκηναί. Είχαν κλεισθή εκεί αρκετοί ένοπλοι Τούρκοι καί επυροβολούσαν κατά τών τρεχόντων εις τούς δρόμους επαναστατών. Μεταξύ τών πολιορκούντων καί τών πολιορκουμένων διημείβοντο ύβρεις. Ηκούοντο αι θρηνώδεις επικλήσεις τών χανουμισσών νά σταματήσουν οι πυροβολισμοί. Ο Διάκος έτρεξεν εκεί. Εκάλεσε τούς Τούρκους νά παραδοθούν καί εκείνοι απάντησαν μέ πυροβολισμούς. Τότε διέταξε νά φέρουν φρύγανα καί εμπρηστικάς ύλας. Τό σεράι επυρπολήθη καί κανείς από τούς εγκλείστους, πού ήρχισαν νά πηδούν από τά παράθυρα διά νά σωθούν, δέν διέφυγε.

Εις τό μεγάλο σπίτι τού εγκλείστου ήδη εις τό φρούριον βοεβόδα είχαν οχυρωθή άλλοι Τούρκοι. Έγινεν έφοδος καί εκεί, καί οι Τούρκοι εσφάγησαν.

Ο Διάκος έγινε κύριος τού φρουρίου τήν 31ην Μαρτίου 1821. Τά όπλα τών Τούρκων επέρασαν εις τάς χείρας τών Ελλήνων καί διενεμήθησαν μεταξύ τών στερουμένων τοιούτων ανδρών τών στρατιωτικών σωμάτων. Ο Διάκος κατόρθωσε τότε νά σώση αρκετούς Τούρκους από τήν μανίαν τών επαναστατών.  

Τήν 1η Απριλίου 1821, η ελληνική σημαία υψώθη επί τού φρουρίου καί αμέσως μετά τούτο ο Διάκος ωμίλησεν εις τούς ελευθερωτάς τής Λιβαδειάς καί τόν λαόν από τόν εξώστην τής μητροπόλεως. Είπεν ότι δέν είχεν αμφιβολίαν διά τή νίκην καί ότι τό Γένος θ' απελευθερούτο τελικώς. Επρόσθεσε ότι ο αγών μόλις ήρχισε καί έπρεπε νά ετοιμασθούν γιά μεγάλας θυσίας. Ωμίλησε περί τής ελευθερίας καί ετελείωσε τόν λόγον του μέ τούς στίχους τού Ρήγα:

"Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή."
»

Ελληνική Επανάστασις - Διονύσιος Κόκκινος

Τόν πρώτο μήνα τής επανάστασης είχαν αποτινάξει τόν κατακτητή από πάνω τους τά Σάλωνα (Άμφισσα), η Λιβαδειά, η Θήβα, τό Ταλάντι (Αταλάντη), τό Λιδωρίκι, η Μενδενίτσα καί τό Πατρατζίκι (Υπάτη).

Η Ανατολική Ρούμελη μαζί μέ τόν Μοριά ήταν οι πρώτες περιοχές πού έδιωξαν τούς βάρβαρους μουσουλμάνους μετά από 400 χρόνια απάνθρωπης κατοχής καί σκληρής τυραννίας, η οποία είχε σάν αποτέλεσμα τήν υπερβολική μείωση τού αριθμού τών ελληνορθόδοξων κατοίκων τής πάλαι ποτέ πανίσχυρης βυζαντινής αυτοκρατορίας. Οι Οθωμανοί επέδειξαν μία σκληρή συμπεριφορά τήν οποία υπαγορεύει αφενός η θρησκεία τους καί αφετέρου η ασιατική καταγωγή τους. Η μουσουλμανική θρησκεία υποστηρίζει τό δίκαιο τού ισχυρού, τό μίσος κατά τών απίστων, τήν τιμωρία, τήν εκδίκηση καί τήν περιφρόνηση τών γυναικών ενώ αδιαφορεί γιά τά ανθρώπινα δικαιώματα, τήν ισότητα, τή δημοκρατία καί τήν ελευθερία. Έννοιες όπως ο οίκτος, η αγάπη, ο σεβασμός καί η ανοχή είναι άγνωστες γιά τό Ισλάμ. Βιώσαμε τή μουσουλμανική κατοχή γιά 500 χρόνια καί αποτελεί προσβολή στούς παλουκωμένους, στούς αποκεφαλισμένους καί στούς απαγχονισμένους η λήθη, η αδιαφορία γιά τόν εποικισμό τής Ελλάδος από τούς μουσουλμάνους καί ακόμα περισσότερο η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στά απελευθερωμένα εδάφη.

Η Ανατολική Στερεά μέ τήν εξέγερση έκλεινε τούς δρόμους πού θά έφερναν ενισχύσεις στούς Τούρκους τού Μοριά από τά ισχυρά στρατιωτικά κέντρα τής Λάρισας, τών Τρικάλων καί τής Λαμίας (Ζητουνίου). Οι επαναστάτες τής Πελοποννήσου ήθελαν κλειστούς αυτούς τούς δρόμους γιά νά προλάβουν νά πάρουν τά κάστρα πού ήταν ακόμα στά χέρια τών Οθωμανών.


«Μετά τό τέλος τής τελετής εις τήν Λεβαδίαν, ο Αθανάσιος Διάκος εξεφώνησε συγκινητικώτατον λόγον, απολήξαντα εις τό "καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή". Αποκαταστήσας δέ αμέσως καί πολιτικήν αρχήν εκ τών προκρίτων τής χώρας, ονομασθέντων κονσόλων, έπεμψεν εις μέ τήν Αταλάντην τόν Αντώνιον Κοντοσόπουλον μεθ' ικανής δυνάμεως, εις δέ τάς Θήβας τόν Ιωάννην Λάππαν μετά διακοσίων, ίνα εξώσωσι τούς Τούρκους.

Καί οι μέν τής Αταλάντης αντισταθέντες τό πρώτον, ηναγκάσθησαν ταχέως νά υποκύψωσιν, οι δέ τών Θηβών, ού μόνον αντέστησαν, αλλά καί απέκρουσαν μετ' επαισθητής ζημίας τόν Λάππαν καί ητοιμάζοντο νά εκστρατεύσωσιν εις Λεβαδείαν. Μαθών τούτο ο Διάκος έπεμψε τόν Μπούσγον μετά πεντακοσίων, μόλις δέ διαδοθείσης τής μή αληθούς ειδήσεως, ότι φθάνει αυτοπροσώπως ο Διάκος, καί οι εν Θήβαις Τούρκοι αποσύρονται αμαχητί σχεδόν εις Χαλκίδα, καί ούτως απαλλάσονται τούτων καί αι τρείς επαρχίαι εν ολίγαις ημέραις τή συναινέσει τού Διάκου.

Αμέσως ούτος σπεύδει εις Βουδουνίτζαν πρός επικουρίαν τού φίλου του Δυοβουνιώτου. Εκπολιορκηθέντων δέ καί εκεί τών Τούρκων, πάντων μάλιστα καταστραφέντων δι' ούς αλλαχού είδομεν πολιτικούς λόγους, ο Διάκος, ο Δυοβουνιώτης, ο Πανουριάς καί ο Τράκας έσπευσαν εις Υπάτην, ίνα εξώσωσι καί εκείθεν τούς Τούρκους.»


Αναστάσιος Γούδας - Στερεοελλαδίτες πολέμαρχοι τού 1821


«Εκ τών πολλών τής Ανατολής χωρών, αίτινες επέπρωτο νά καταπλακώθωσιν υπό τήν βαρείαν πλάκα τής βαρβαρότητος καί τής αποξενώσεως παντός εθνικού χρήματος, πρωτίστως έλαβε δυστυχίαν νά είναι η Μικρά Ασία ως πρωιμότερον απολέσασα τήν προγονικήν γλώσσαν καί τά παρεπόμενα αυτή εθνικά αγαθά. Ακόμη καί περί τά μέσα τού ΙΗ' αιώνος (1750) ουδαμού τής Μικράς Ασίας υπήρχον σχολεία εκτός τής Σμύρνης καί τής Καισαρείας. Πανταχού τής Μικράς Ασίας γενική υπήρχεν αμάθεια καί άγνοια τών εν τοίς ναοίς αναγιγνωσκομένων, άπερ κατά πατροπαράδοτον μόνον συνήθεια ήσαν εν χρήσει.»

Δανιήλογλου, Πρόδρομοι τής Αναγεννήσεως, Κωνσταντινούπολις 1865, γιά τήν αμάθεια τής περιόδου τής τουρκοκρατίας


«Αδελφοί μου, τόσον τά εμελέτησα τά γράμματα, καθώς ο χρυσικός λογαρίζει τό ασήμι.....και τότε είναι λαμπρόν καί καθαρόν καί τό αγοράζει μέ κάθε προθυμίαν ο άνθρωπος, έτσι καί εγώ ηύρα καθαρά, άγια καί αληθινά, λαμπρά καί υπερελαμπρότερα από τόν ήλιον τά λόγια καί τά προστάγματα τού Χριστού, καί όποιος πιστεύει τόν Χριστόν καί τόν λέγει Θεόν καί κάμνει τά πράγματά του, οπού λέγει τό άγιον Ευαγγέλιον, εκείνος είναι καλότυχος καί τρισμακάριστος καί καμμίαν φοράν δέν θέλει εντροπιασθή, καί δια τούτο πρέπει νά στερεώνετε σχολεία Ελληνικά, νά φωτίζονται οι άνθρωποι.

Διότι διαβάζοντες τά Ελληνικά τά ηύρα οπού λαμπρύνουν καί φωτίζουν τόν νούν τού μαθητού ανθρώπου, καθώς φωτίζει ο ήλιος τήν γήν, όταν είναι ξαστεριά καί βλέπουν τά μάτια μακρυά, έτσι βλέπει καί ο νους τά μέλλοντα.

Δέν βλέπετε οπού αγρίεψε τό γένος μας από τήν αμάθειαν καί εγίναμε ως θηρία


Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Διδαχές


«Βασίλης Μπούσγος

Ο Βασίλης Μπούσγος στάθηκε γιά τή Ρούμελη ό,τι γιά τό Μοριά ο Νικήτας Σταματελόπουλος. Συνειδητός επαναστάτης αγωνίζεται γιά τήν ιδέα τής λευτεριάς, χωρίς ν' αποβλέπει σέ προσωπικά κέρδη...

Ακολούθησε από νωρίς τήν κλέφτικη ζωή. Οι γραμματικές του γνώσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Μέ κόπο κατορθώνει νά υπογράψει. Από μικρός περισσότερο θά τόν ενδιέφερε τό γιαταγάνι καί τό καριοφύλλι παρά τό φτερό καί τό οκτώηχο. Όταν διωρίστηκε απ' τόν Αλή πασά, αρματολός Λιβαδειάς ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, βρίσκουμε μαζί του παλληκάρι καί τό Βασίλη Μπούσγο...

Όταν ο Θανάσης Διάκος ανακηρύχτηκε αρματολός Λιβαδειάς, στή θέση τού Αντρούτσου - 26 τού Οκτώβρη 1820 - ο Μπούσγος δικαιωματικά έγινε τό πρώτο παλληκάρι του. Τό Γενάρη τού 1821 "από τούς ελθόντες τότε αποστόλους έγινα μέλος τής υπέρ τής ελευθερίας τής πατρίδος εταιρίας". Τά χαράματα τού ξεσηκωμού τόν βρίσκουν πλάϊ στό Διάκο...

Στίς 24 τού Μάρτη έφυγε γιά τήν Πάτρα. Αφού πήρε δυό έμπιστα παλληκάρια μαζί του, έφυγε παραμονή τού Βαγγελισμού τό βράδυ απ' τή Λιβαδιά. Τήν ίδια μέρα συνάντησε τόν Πανουριά μ' εκατό παλληκάρια καί τού 'δωσε μιά γραφή τού Διάκου. Ο γέρο αρματολός ενθουσιάστηκε καί τού έδωσε γιά συντροφιά του τόν Γιάννη Γκούρα, μπουλουξή του τότε. Τήν άλλη μέρα φύγανε γιά τή Σκάλα τών Σαλώνων, τή σημερινή Ιτιά, γιά νά βρούνε καράβι νά περάσουν στό Γαλαξείδι...

Φθάνοντας στό Γαλαξείδι μέ μία φελούκα ζήτησε από τούς κοτζαμπάσηδες αμέσως πλοίο γιά νά περάσουν στήν Πάτρα. Αλλά ο πρωτογέροντας είπε στόν Μπούσγο:

- "Εσείς κοιμάσθε ακόμα στή Λιβαδειά; Στό Μοριά άνοιξε τό ντουφέκι από μέρες καί καίγεται τό λιθάρι. Νά καί τά καΐκια πού έρχονται απ' τή Βοστίτσα καί φέρνουν τούς Τούρκους πού μπαρκάρισε ο Αντρέας Λόντος..."»


Τάκης Λάππας (1904-1995)


«Ουχί μόνον κοπιώντες, αλλά καί κινδυνεύοντες εσπούδαζον οι πατέρες ημών γράμματα. Έκαστος τών Τούρκων καί ο έσχατος, ως γνωστόν, είχε τό δικαίωμα νά τυραννεί, νά φορολογεί καί νά φονεύει τούς οπαδούς τού Χριστού. Επειδή δέ τά σχολεία διήγειραν τας υποψίας αυτών καί κατέστρεφον παντοιοτρόπως, καί διδάσκαλοι καί μαθηταί εσοφίζοντο παντοίους επίσης τρόπους διά νά αποφεύγωσιν τήν οργήν των. Καί οσάκις συνήρχοντο εις τό σχολείον, εις εξ αυτών ιστάμενος πλησίον τού παραθύρου ως κατάσκοπος έστρεφεν ανήσυχος πανταχού τό βλέμμα καί έδιδεν πρός τούς άλλους τήν είδησιν ότι έβλεπεν οθωμανόν ερχόμενον μακρόθεν...»

Ο πολιτικός καί συγγραφέας Νικόλαος Δραγούμης (1809 - 1879)


ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ

Ο ΜΑΖΙΚΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 1964 …κάποια γεγονότα που θα έπρεπε να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε


16/3/1964.—
 Νέο μεγάλο κύμα διωγμῶν, τρομοκρατίας καὶ ἀπελάσεων Ἑλλήνων στὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν ξεριζωμὸ τους ἀπό τὰ σπίτια καὶ τὴν περιουσία τους. Μὲ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμὸ, χιλιάδες Ἕλληνες τῆς Πόλης, διώχνονταν ἔχοντας περιθώριο λίγες μόνο ὥρες καὶ μὲ δικαίωμα νὰ πάρουν μαζὶ τους μόνο πράγματα βάρους 25 κιλῶν καὶ λίρες ἀξίας τὸ μέγιστο 30 δολλαρίων.. Ἡ Ἄγκυρα μονομερῶς ἀναίρεσε τὴν συμφωνία ποὺ εἶχε ὑπογραφεῖ μεταξὺ Βενιζέλου καὶ Ἀτατοῦρκ γιὰ τὴν αὐτόματη ἀνανέωση παραμονῆς Ἑλληνικῶν διαβατηρίων, μὲ σκοπὸ πολιτικὲς πιέσεις γιὰ τὴν Κύπρο.

Τὸ 1963, τὸ Κυπριακὸ πρόβλημα ἦταν σὲ ἔξαρση μὲ ἀνταρσία τῶν τουρκοκυπρίων, τὸν αὐτοπεριορισμό τους σὲ θύλακες, καὶ μιὰ Ἑλλάδα μέσα σὲ κοινωνικὰ προβλήματα.

Ἔτσι, μετὰ τοὺς βομβαρδισμοὺς ποὺ πραγματοποίησε ἡ τουρκικὴ ἀεροπορία τὸν χειμῶνα τοῦ 1963 στὴν Κύπρο, τέθηκε [ἐντός τουρκίας] τὸ ζήτημα τῶν Ἑλλήνων ὑπηκόων, ποὺ ζοῦσαν στὴ χῶρα, ὡς ἀπόρροια τῆς Συμφωνίας Ἀτατοῦρκ καὶ Βενιζέλου.

Μάλιστα οἱ τουρκικὲς Κυβερνήσεις, εἶχαν γνωμοδοτήσει τὴν ἄποψη, πὼς ἡ Ἑλληνική Μειονότητα, ἐάν δὲν εἶχε τοὺς Ἕλληνες ὑπηκόους ποὺ ἦταν περίπου 35-40.000, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσῃ στὸ τουρκικὸ μουσουλμανικὸ περιβάλλον.

Ἔτσι τὸ 1964, ἀποφασίστηκε πὼς ἐν ἀρχῇ, 10.224 ἄνθρωποι ἦταν ἐθνικός κίνδυνος γιὰ τὴν τουρκία καὶ πὼς ἔπρεπε νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν χῶρα ἐντός 24 ὡρῶν.

Ἀφορμή ὅμως στάθηκε τὸ μυστικὸ Νομοδιάταγμα**** ποὺ δέσμευε τὶς περιουσίες τῶν Ἀνεπιθύμητων Ἑλλήνων (!) στὴν τουρκία!

Ἔτσι μέσα σὲ λίγες μέρες τὰ σχολεῖα σχεδὸν ἄδειασαν, δὲν ὑπῆρχαν εἰσιτήρια καὶ «τσὲκ» καὶ φυσικὰ ὁ κόσμος ἄρχισε νὰ ἐγκαταλείπῃ μαζικὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ διαταγὴ νὰ ἔχουν δύο [2] βαλίτσες μὲ 25κιλᾶ μαζικὰ βάρος, καὶ τὸ πολὺ 30 δολλάρια μαζὶ τους.

Τὸ Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, προσπαθοῦσε νὰ ἀλλάξῃ τὰ πράγματα, μὰ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, δὲν μπόρεσε νὰ πετύχῃ ἀπολύτως τίποτα.

Σὲ διάστημα λίγων μηνῶν, 10.224 ἄνθρωποι, εἶχαν φύγει ὁριστικά ἀπό τὴν τουρκία· οἰκογένειες χωρίστηκαν, ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι θεωρήθηκαν ὡς κίνδυνοι τοῦ τουρκικοῦ κράτους.. καὶ φυσικὰ τὸ Ἑλληνικὸ Κρᾶτος,  ἀπασχολημένο μὲ τὰ ἐσωτερικά προβλήματα τῆς Ἑλλάδος, πέρα ἀπό τὰ διαβήματα ποὺ ἔκανε στὸν ΟΗΕ, δὲν μπόρεσε νὰ ἀντιδράσῃ, καὶ παρόλο ποὺ ὑπῆρξαν σχέδια γιὰ ἀντιμέτρα ἐναντίων τῶν μουσουλμάνων τῆς Δυτικῆς Θράκης, ἐν τοῦτοις δὲν πραγματοποιήθηκαν αὐτές οἱ ἀπειλές.

Οἱ μαζικὲς ἔξοδοι Ἑλλήνων ὑπηκόων, μονίμων κατοίκων τῆς Πόλης, εἶχαν δημιουργήσει ἕνα σωρὸ προβλήματα, ὅπως τὶς τύχες τῶν περιουσιῶν τους.

Μὲ μυστικὰ διατάγματα, τὰ σπίτια καὶ οἱ περιουσίες των δημευόντο ἀπό τὸ τουρκικό δημόσιο, ἐνῷ γιὰ ξεκάθαρα λόγους σκοπιμότητος, χαρακτηρίστηκαν ὡς περιουσίες, ποὺ οἱ νόμιμοι κάτοχοι τὶς ἐγκατέλειψαν… καὶ ἔτσι τὰ σπίτια αὐτά περιῆλθαν στὸ τουρκικό δημόσιο.

Τὰ ἐκπαιδευτικά ἰδρύματα συρρικνώθηκαν, καὶ ὁ Ἑλληνισμός τῆς τουρκίας δέχτηκε ἀκόμη ἕνα πλῆγμα στὴν ἱστορία του, γιατὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν μπόρεσε νὰ βοηθήσῃ ἤ νὰ ἀντιδράσῃ, καὶ περίπου 1500 οἰκογένειες, χωρίστηκαν, μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα ὡς ἐπί τῷ πλείστων [ἀναφέρθηκαν περίπου 450 περιστατικὰ αὐτοκτονίας]..

Ἐπιλεγμένο ἀπόσπασμα ἀπό τὸ βιβλίο «ΤΟ ΘΑΥΜΑ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», τοῦ Λεωνίδα Κουμάκη,

<< Ἕνα δέος ἀνάμεικτο μὲ λύπη κυρίευσε τὴν ψυχή μου. Ἤθελα νὰ μπῷ μέσα νὰ ζήσῳ τὴν ἀτμόσφαιρά του γιὰ μία ἀκόμα φορὰ. Χτύπησα διστακτικὰ τὴν πόρτα. Μπῆκα μέσα καὶ μὲ φωνὴ ποὺ ἔτρεμε λίγο, εἶπα:

– Αὔριο φεύγουμε γιὰ πάντα ἀπό τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ θὰ ἤθελα νὰ ἀποχαιρετήσῳ τὸ δάσκαλό μου.

Κοίταζα τὶς δύο ἐπιβλητικές πλευρὲς, μὲ τὶς μαρμάρινες σκᾶλες ποὺ ὁδηγοῦσαν στὶς αἴθουσες διδασκαλίας. Πρῶτα χτύπησα τὴν πόρτα τοῦ γραφείου τοῦ Διευθυντὴ τοῦ Σχολείου μας ἀλλά, παρὰ τὴν ἐπιμονή μου, δὲν πῆρα ἀπάντηση.

Μετὰ πῆγα στὸ γραφεῖο τοῦ δασκάλου μου, τοῦ κυρίου Ἀποστόλου.

– Φεύγουμε καὶ ‘μεῖς καὶ ἦλθα νὰ σᾶς ἀποχαιρετήσῳ, τοῦ εἶπα. Θὰ ἤθελα νὰ ἀποχαιρετήσῳ καὶ τὸν Διευθυντή μας τὸν κ. Φραγκόπουλο, ἀλλά δὲν εἶναι ἐδῷ!

Σηκώθηκε καὶ περπατῶντας σιγὰ-σιγὰ, γιατὶ ἤτανε κουτσὸς, μὲ πλησίασε καὶ μὲ ἀγκάλιασε:

– Νὰ πᾶς στὸ καλὸ παιδὶ μου. Νὰ εἶσαι τὸ ἴδιο μελετηρὸς καὶ καλὸς μαθητὴς ὅπως ἤσουνα ἐδῷ καὶ θὰ προοδεύσῃς στὴ ζωὴ σου. Εὔχομαι σὲ σένα καὶ στὴν οἰκογένειά σου, καλὴ τύχη.

Εἶχα δακρύσει. Βγαίνοντας, τὸ μάτι μου ἔπιασε τὴν τουρκάλα ὑποδιευθύντρια, ποὺ τὴν ἀποκαλούσαμε «φίδι». Ἔκανα πὼς δὲν τὴν εἶδα, γιατὶ δὲν εἶχα καμμία διάθεση νὰ δῷ τὴν ἰκανοποίησή της ποὺ ἐπιτέλους οἱ ἄπιστοι ξηλωνότανε ἕνας-ἕνας. Ἀνέβηκα σιγὰ-σιγὰ στὸν πρῶτο ὄροφο ὅπου βρισκότανε ἡ τάξη μου. Ἔριξα μιᾶ τελευταῖα ματιὰ καὶ ἔφυγα….>>

****ΚΑΡΑΡΝΑΜΕΣ :

[Τὸ τουρκικὸ ὑπουργικό Συμβούλιο, μὲ βάση τὴ μυστικὴ ἀπόφαση {6/3801}, δέσμευε τὸ σύνολο τῆς κινητῆς καὶ ἀκίνητης περιουσίας τῶν Ἑλλήνων ὑπηκόων. Ἡ ἀπόφαση αὐτή, γνωστὴ στὴν ἑλληνική ὁμογένεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ὁ «καραρναμὲς» (ὰπό τὴν τουρκικὴ λέξη kararname =ἀπόφαση) ἀπαγόρευε τὴ μεταβίβαση ἐμπράγματων δικαιωμάτων στοὺς Ἕλληνες ὑπηκόους μὲ ἀποτέλεσμα μὲ τιμὲς τοῦ 2004, μετὰ ἀπό καταγραφὴ τοῦ κεντρικοῦ συμβολαιογραφείου τῆς Μητροπολιτικῆς ζώνης Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ἀντικειμενική ἀξία τῶν ἀκινήτων ποὺ ἀνῆκαν στὸ σύνολο τῶν ἀπελαθέντων Ἑλλήνων Κωννσταντινοπολιτῶν μὲ Ἑλληνικά διαβατήρια, νὰ ξεπερνᾶ τὰ 2,1 δις εὑρῶ.]

Ἀπό τὰ ἱστολόγια :

http://www.omogeneia-turkey.com/

http://stratisandriotis.blogspot.gr/

http://eistorias.wordpress.com/  


https://antexoume.wordpress.com/2014/03/17/%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B4%CE%B9%CF%89%CE%B3%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD/

ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...ΚΑΙ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!



  • Τους ψήφισες διότι κατέβαιναν στις συγκεντρώσεις ως «Μακεδονομάχοι». Εν τέλει, όχι μόνο εφάρμοσαν και σεβάστηκαν πλήρως το κουρελόχαρτο των Πρεσπών, το οποίο παραδίδει όνομα, ιστορία και γλώσσα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς, αλλά και κάνουν τα στραβά μάτια στην παραβίαση ακόμη κι αυτής της συμφωνίας από τους «Βαρντασκανούς».
  • Τους ψήφισες για ασφάλεια και καλύτερη αστυνόμευση. Καθημερινά δολοφονίες (βλέπε ανεξιχνίαστη υπόθεση Καραϊβάζ), ξεκαθαρίσματα λογαριασμών σε λαϊκές γειτονιές μεταξύ μαφιόζων (βλέπε τελευταίες εκρήξεις σε Πειραιά και Καλλιθέα), αναβίωση της αριστερής τρομοκρατίας.
  • Τους ψήφισες γιατί είσαι δεξιός, Χριστιανός άνθρωπος και σου τραγουδούσαν για να σε νανουρίσουν το γνωστό «Ζήτω η Πατρίδα, ζήτω η Θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία!». Ξεπούλησαν την Πατρίδα μέσω μυστικών διπλωματικών επαφών στον Ισλαμιστή Ερντογάν και στα golden boys μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών (βλέπε CVC). Πολεμούν εδώ και πέντε χρόνια την Εκκλησιά και την Ορθόδοξη πίστη του Ελληνικού λαού. Επί των σκληρών καραντινών επιτρεπόταν να πας κομμωτήριο, τον σκύλο σου βόλτα, σούπερ μάρκετ, στο νοσοκομείο… αλλά όχι στο νοσοκομείο των ψυχών. Οι Ιεροί Ναοί σφραγισμένοι από το καθεστώς Μητσοτάκη και οι εντεταλμένοι φιλογαλάζιοι παπαγάλοι ειρωνεύονταν και στοχοποιούσαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Τη Θεία Κοινωνία. Πρόσφατα οι «αγαπημένοι» μας κυβερνώντες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδυμάτων τους το Ιερό Δόγμα της Εκκλησίας και ψήφισαν ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών το επαίσχυντο νομοσχέδιο περί «πολιτικού γάμου» των ομοφυλοφίλων. Έγραψαν και τους ίδιους τους Ιεράρχες προσωπικά και συλλογικά, μιας και στην επιτροπή διαβούλευσης του νομοσχεδίου καλέστηκαν κάτι ανύπαρκτες λοατκι οργανώσεις, αλλά όχι εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος! Τέτοια υποτίμηση στους Ορθόδοξους Χριστιανούς αυτής της χώρας πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
  • Τους ψήφισες για να φέρουν Ανάπτυξη και το greek dream του “Ελλάδα 2.0.”. Τελικά, έφεραν μείωση του μέσου εισοδήματος, ακρίβεια, πληθωρισμό, οικονομική ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
  • Τους ψήφισες για καλύτερη Παιδεία και μαθαίνουν στα παιδιά σου ποιο από τα «62 φύλα» να επιλέξουν.
  • Τους ψήφισες για καλύτερη Υγειά. Έβαλαν χαράτσι στις εξετάσεις και νομιμοποίησαν το φακελάκι με τα απογευματινά χειρουργεία.

Τους ψήφισες για να φύγει η επικίνδυνη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και ως αποτέλεσμα… έφεραν από την πίσω πόρτα στην εξουσία έναν γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ.


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ


Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, 

μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ 

Η ηθική παρακμή δεν είναι μία μονοσήμαντη πτωτική κατάσταση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Η αποστασιοποίηση από την παράδοση, η απομάκρυνση από τις αξιακές αφετηρίες των προπατόρων μας και η διολίσθησή μας στον υπόνομο των αχρείων εκκινούν από την στρατευμένη καθοδήγηση του κόσμου σε φάση ρήξεως με όσα ριζώνουν την ταυτότητά τους, ήτοι την Πίστη, την Πατρίδα και την οικογένεια. Ο λαός ετεροκατευθύνεται, χειραγωγείται και ποδηγετείται από τα κέντρα που παράγουν ειδήσεις, διαμορφώνουν τον συρμό και διαπλάθουν συνειδήσεις. Ως εκ τούτου, η όλο και αυξανομένη στροφή προς την ομοφυλοφιλία, η επίδοση στα εφάμαρτα πάθη και η ενίσχυση της τάσεως για σεξουαλικό πειραματισμό, διαφθορά του σώματος και απόλυτη ηδονική ικανοποίηση ακόμα κι αντίθετα σ’ όλα όσα ορίζει η φύση εξηγούνται με αναφορά στις κατευθυντήριες γραμμές που χαράσσουν οι παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι επιθυμούν τον εκφυλισμό των μαζών για τον ολοκληρωτικό έλεγχό τους. Όποιος είναι έστω και ελάχιστα υποψιασμένος γύρω από την βιασύνη με την οποία θεσπίστηκε ο πολιτικός ‘‘γάμος’’ και η υιοθεσία παιδιών από άτομα της ΛΟΑΤΚΙ παρατάξεως δεν μπορεί να ερμηνεύσει αποσπασματικά και μεμονωμένα την ουχί πλέον σταδιακώς αλλά ευθέως πιά εμφανιζομένη προσπάθεια αποποινικοποιήσεως της παιδεραστίας πρώτα στο νού της κοινής γνώμης κι έπειτα στην πράξη.

Δεν είναι μυστικό ότι οι στενοί σύμβουλοι του γαλάζιου φεουδάρχη και τα κεντρικά στελέχη που κόμματος που κατέστησε ως εκ του νόμου γονείς με πλήρη συζυγικά, γονεϊκά και εν γένει οικογενειακά δικαιώματα τους πάσχοντες των πιο φρικτών και αποκρουστικών μορφών διαστροφής έχουν προσωπικές εμπειρίες από παράνομες σαρκικές απολαύσεις. Ένιοι κατεδικάσθησαν δια το θεαθήναι τοις ανθρώποις, τιθέμενοι ως βορά προς εσωτερική κατανάλωση, κι άλλοι αποπειράται να εκφύγουν τεχνηέντως του κοινωνικού ενδιαφέροντος, για να λησμονηθεί συν τω χρόνω προϊόντι η υπόθεσή τους, η οποία τούς βαρύνει με κατηγορίες για βιασμούς ανηλίκων, μαστροπείες, σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών κι έτερα τινά ειδεχθή εγκλήματα. Όσα, όμως, είδαν το φώς της δημοσιότητος το τελευταίο διάστημα δεν γεννούν παρά τις βάσιμες υποψίες ότι η διανυθείσα περίοδος των προσχημάτων, της τηρήσεως δηλαδή μερικών έστω προφάσεων προς κατευνασμό της δημοσίας οργής και λαϊκής αγανακτήσεως στο άκουσμα του πρώτου ψόγου για διάπραξη αξιόποινης πράξεως γύρω από την γενετήσια ελευθερία και ανηλικότητα, παραδίδει τη σκυτάλη στην εποχή της φανεράς απενοχοποιήσεως τέτοιων αδικημάτων. Η πρόταση της Εισαγγελίας για κρίση περί της αθωότητος του επωνύμου των ημερών μας Ηλία Μίχου για τον βιασμό ανηλίκου και την μαστροπεία εντάσσεται ακριβώς στο καλλιεργούμενο από τα κέντρα εξουσίας πνεύμα να αρχίζει ο μέσος πολίτης να εξοικειώνεται με την μειωμένη απαξία πράξεων, οι οποίες σε μία κοινωνία με πάλαι ποτέ βαθύ χριστιανικό συντηρητικό ηθικό υπόβαθρο θα θεωρούντο όχι απλώς κολάσιμο αμάρτημα αλλά όρος σκληρής και παραδειγματικής τιμωρίας. Η έκπτωση, όμως, των ορθοδόξων αξιών, η μεταφυσική αποστέωση ενός λαού με προνομιακή σχέση με την Παναγία και τους Αγίους της Εκκλησίας μας έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίον ο λαός μας ορά το ανθρώπινο πάθος και κατ’επέκτασιν το έγκλημα. Εφόσον οι αποκλίσεις από τις ηθικές επιταγές δικαιολογούνται πολύ ευκολότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν, είναι αναπόφευκτο να συρρικνώνεται η συνείδηση της αποχής από τη νομιμότητα πράξεων που προσβάλλουν σεξουαλικά το ανήλικο πλήθος, παραγνωρίζοντας τόσο την απαιτουμένη συγκατάθεση όσο και το όριο της ηλικίας για το επιτρεπτό σαρκικών συναφειών με άτομα μη συμπληρώσαντα το δέκατο όγδοο έτος. Κι αυτό, διότι ο κάνονας δικαίου δεν ρυθμίζει απλώς μία υπάρχουσα βιοτική σχέση, αλλά συνάμα αποκρυσταλλώνει σε σταθερό μέτρο της κοινωνικής ζωής το ήθικό της στερέωμα. Η κανονικοποίηση των ομοφυλοφιλικών και λοιπών παραφιλικών δεσμών, των πρωκτικών συνευρέσεων και της εν γένει ανωμαλίας σε κάθε φάση της ανθρώπινης ζωής πολύ σύντομα θα φτάσει να καταλάβει στο πεδίον της προσέτι και μορφές ερωτικής επαφής και συμβιώσεως που δεν γνωρίζουν κανέναν φραγμό σε ηλικίες. Η παιδικότητα, εξάλλου, δεν αποτελεί παρά ομολογουμένη στόχευση των οργανωμένων κοινοτήτων των πανσεξουαλιστών, οι οποίες επιχειρούν να διοχετεύσουν επιθετικά, με εξόφθαλμα ιμπεριαλιστική διάθεση, τις δικές τους αηδιαστικά βδελυρές συνήθειες σ’ όλο το εύρος της κοινωνίας, εκμαυλίζοντάς την σε κάθε πτυχή της, ώστε να εξομοιωθεί εν συνόλω με το δικό τους πρότυπο βίου, ενός βίου βεβυθισμένου στις ακολασίες, τα όργια και την ανταλλαγή γενετικών υγρών, εκλαμβάνοντας τον συνευρισκόμενο ως άψυχο αντικείμενο εκτονώσεως. Στον μιαρό κόσμο του δικαιωματισμού κανείς δεν έχει προσωπικότητα. Είναι ένα απλό εργαλείο εκμεταλλεύσεως προς παροχή ηδονής.

Η απελευθέρωση των ηθών άγει με ακρίβεια στην ολοσχερή σεξουαλικοποίηση της ανηλικότητος. Τα παιδιά θα χάσουν την αθωότητά τους, για να γίνουν οι εύκολες αναζητήσεις πορνικών υπηρεσιών για τον κάθε διεστραμμένο, ο οποίος δεν θα ορρωδεί σε λίγο καιρό δημοσίως να διατείνεται πως ερωτεύεται 12χρονα, όπως ακούσαμε προχθές με τις αντιδράσεις του κόσμου να εξαντλούνται σε δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής αποσαθρώσεως ή άλλως ειπείν δικτυώσεως. Κι επειδή οι κρατούσες ελίτ ήσαν ανέκαθεν ιστορικά οι φορείς του μοντέρνου ρεύματος, η παιδοφιλία με θύτες άτομα προερχόμενα από την άρχουσα τάξη δεν θα αργήσει να περάσει αποφασιστικά στη φάση του επιθετικού εξάγνισμού της.

 

https://www.eoneolaia.com/sygkekalymmenh-paiderastia-petros-nikolou/ 

ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΘΝΟΣ

Το ΕΘΝΟΣ σχηματιζεται απο δυο βασικους παραγοντες,την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.Λεγοντας <φυλη>,εννοουμε την<καταγωγη>-οτι πρεπει δηλ.τα ατομα του Εθνους να εχουν κοινη καταγωγη.Δεν αρκει να εχουν αυτα<συνειδηση>
περι κοινης καταγωγης.Δεν αρκει δηλ.να πιστευουν στην κοινη τους καταγωγη,αλλα να εχουν πραγματι κοινη καταγωγη.Διοτι ΜΟΝΟΝ η κοινη καταγωγη-η κοινη<φυλετικη υπαγωγη>-συνεπαγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικους χαρακτηρες,αρα κοινα πνευματικα στοιχεια.Οταν υπαρχει κοινη καταγωγη,τοτε υπαρχουν κατα το μαλλον η ηττον κοινη γλωσσα,κοινος πολιτισμος,κοινη θρησκεια,κοινα ηθη,κοινη ιστορια.Αυτα τα δευτερογενη στοιχεια δεν αποτελουν,το καθενα ξεχωριστα,απαραιτητο στοιχειο συγκροτησεως Εθνους.Εν τουτοις ολα αυτα,οταν συνυπαρχουν,συντελουν στην συνοχη της κοινοτητος,στην δημιουργια δηλ.ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ-του δευτερου παραγοντος συγκροτησεως του ΕΘΝΟΥΣ.ΕΘΝΟΣ ειναι επομενως ο ομοειδης φυλετικως λαος,που εχει συνειδηση της υπαρξεως του.
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Αυτή η σημαία στα μάτια τα δικά μας συμβολίζει τους Αγώνες όσων πολέμησαν, εργάστηκαν,θυσιάστηκαν, δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν και έζησαν με πρώτιστες αξίες εκείνες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Πατρίδας. Αυτούς που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην αιώνιο πανύψηλο φρούριο του Ελληνικού Πολιτισμού. Δεν είναι ικανή καμία βουλή, κανένα κράτος και κανένας πολιτικός ή κεφάλαιο να την ξεφτιλίζει και να την ξεπουλάει καθημερινά. Οι δειλοί τη βλέπουν με φόβο. Οι προδότες σαν πανί. Οι αστοί σαν ύφασμα. Οι άνανδροι την καίνε. Μα εμείς τη βλέπουμε σαν τη Μάνα που καρτερεί να μας δεί να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας. Τα δικά μας,τα δικά της, του Γένους.

ΛΟΓΙΑ ΙΩΝΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗ




















"Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." (ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 18-3-1919)

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΣΜΑ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

''Δεν θελω να πεθανει το Εθνος μου,το Εθνος αυτο, που τοσα εκαμε στην ζωη του, το εξυπνο,το τοσο ανθρωπινο. Για να το φυλαξω απο τον θανατο πρεπει τωρα να το καμω πεισματαρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ,στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας ειναι και υπερβολικο το αισθημα που θελω να δωσω στους Ελληνες. Μονον ετσι θα ζησει το ΕΘΝΟΣ.''

''Σε οποιους με κατηγορουν η με περιγελουν, γιατι τους κεντρω το Εθνικο τους αισθημα και τους μιλω αποκλειστικα,θα λεγω:Λοιπον θελετε να πεθανει το Εθνος σας;Αν το θελετε,πεστε το καθαρα,μην κρυβοσαστε''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η ΡΗΣΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ



πισταμνους πρς εδτας τι δκαια μν ν τ
νθρωπείῳ λγ π τς σης νγκης κρνεται, δυνατ δ
ο
προχοντες πρσσουσι κα ο σθενες ξυγχωροσιν.

κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Ε89

Μετάφραση Ελ. Βενιζέλου


28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ

http://4.bp.blogspot.com/_NuhZMDR5O28/S_qK4rCNqWI/AAAAAAAAATQ/FgeBEEMBpt0/s400/%CE%99%CE%A9%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%A3+%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%91%CE%A3.jpg

“Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.


Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος
είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία.
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.


Μ. Κούντερα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: 26 ΧΡΟΝΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

free counters