Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου Ρεθύμνης της μεγαλονήσου Κρήτης, κατετάγη στό Ιππικό ως εθελοντής δεκανεύς το 1930 και το 1934 εισήλθε στην Σ.Σ.Ε. από την οποία απεφοίτησε το 1937.
Ο ήρωας
Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 - 41 πολέμησε, ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της IIας Ομάδος Αναγνωρίσεως Μάχης και τους τελευταίους 3 μήνες, ως διοικητής Λόχου του 11ου Συντάγματος Πεζικού.
Κατά την Κατοχή υπήρξε μέλος της αντιστασιακής οργανώσεως “Όμηρος”. Πολέμησε επίσης στα Δεκεμβριανά και στον Συμμοριτοπόλεμο ως διοικητής Ίλης Αρμάτων “Κένταυρος”, όπου και υπήρξε ο απελευθερωτής της Καρδίτσας από τους συμμορίτες του καπετάν Γιώτη (Χ. Φλωράκη).
Υπήρξε από τους πρώτους θεμελιωτές του Όπλου των Τεθωρακισμένων. Τιμημένος με 3 Χρυσά Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς και 2 Μετάλλια Εξαιρέτων Πράξεων, ήταν από τους ηρωικότερους αξιωματικούς που διέθετε ο Ελληνικός Στρατός...
Ο Αντιπρόεδρος του Λαού
Στην Επανάστασι της 21ης Απριλίου 1967 συμμετείχε ως μέλος της ηγετικής Τριανδρίας. (Παπαδόπουλος - Παττακός - Μακαρέζος)
Ο Στυλιανός Παττακός υπήρξε από τους πιο αγαθούς και πιστούς συνεργάτες του Γ. Παπαδοπούλου.
Α’ Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών, έμεινε θρυλικός για το -τύπου Γιούλ Μπρύνερ- ξυρισμένο κεφάλι, την ιδιότυπη συμπεριφορά του και το μέχρι αυτοσαρκασμού, χιούμορ του. Ο Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου γράφει γι αυτόν:
«Ο Στυλιανός Παττακός ενεσάρκωνε και εξέφραζε… τον σεμνόν, τον απέριττον, τον πηγαίον, τον αυθόρμητον και τον εκρηκτικώς ειλικρινή άνθρωπον…».
Ο Γ. Κάρτερ συμπληρώνει:
«Πράος, αγαθός, απλός, χωρίς αλλαζονία και κομπασμό, δεν απέφευγε το πλήθος, δεν εφοβείτο τον Λαό. Αντιθέτως τον ανεζήτει. Δεν ενδιεφέρετο ο Παττακός να είναι ευάρεστος. Δεν προσεπάθει να αποκτήση πολιτικούς φίλους. Δεν εδίσταζε να είπη ωμή την αλήθεια, έστω και αν με την στάση του αυτήν, εγίνετο πρόξενος δυσαρεσκείας».
Ο Παττακός, είχε πολιτικό αισθητήριο, επαναστατικό ρομαντισμό και ταλέντο στην επαφή με τον λαό. Γράφει ο Γ. Κάρτερ:
«Ο Παττακός, περισσότερο προσιτός στην κοινή γνώμη, επικοινωνούσε καθημερινώς με την κοινωνία και διατηρούσε προσωπική επαφή με τον λαό. Ήταν ο “Στέλιος”. Η κινητικότητα με την οποία παρακολουθούσε την ανέγερση των δημοσίων έργων σε ολόκληρη την Ελλάδα, συνέβαλε στην έγκαιρη παράδοση και στην ακριβή τήρηση των προϋπολογισμών τους. Οι κατά τόπους Περιφερειακοί Διοικητές και Νομάρχες τον έτρεμαν. Εθαύμαζε τον Παπαδόπουλον, τον ανεγνώριζε ως “καλλίτερον ολων”....». (“Τα καύσιμα ετελείωσαν” σελ. 31)
Για την ζωτικότητά του και την συνήθειά του να επιθεωρή τα έργα επισκεπτόμενος ολόκληρη την επικράτεια, απέκτησε από τον λαό, το προσωνύμιο: “Το Μυστρί”. Συγκεκριμένα, ο Π. Παπαπαναγιώτου αναφέρει:
«Ειργάζετο κυριολεκτικώς νυχθημερόν, επί 18ωρου σχεδόν βάσεως, ευρίσκετο πανταχού παρών, εγκαινιάζων έργα … Ο Στυλιανός Παττακός, με την ακάματον συνεχή επικοινωνίαν του μετά του Ελληνικού λαού, δια την οποίαν διέθετε ιδιαίτερον χάρισμα, με τας απλάς ομιλίας του… με την εν γένει πείθουσαν εγκάρδιον και ανεπιτήδευτον συμπεριφορά του, είχε κατορθώσει να καταστήση απτούς και κατανοητούς τους σκοπούς της Κυβερνήσεως εκείνης, ιδίως εις τον λαόν της υπαίθρου, οι άνθρωποι της οποίας είχον ούτω πιστεύσει εις αυτόν, συνησθάνοντο την προσφοράν του και τον ηγάπων. Ήτο ασυνηθέστατον μέχρι τότε, εις Αντιπρόεδρος Κυβερνήσεως να επικοινωνή με τον αγρότην εις τον αγρόν του και ουχί σπανίως να ενισχύη τους πτωχούς εκ του υπουργικού μισθού του -ως πολλάκις ιδίοις όμμασιν διεπίστωσα…». (“Οδοιπορικόν ενός Στρατιώτου 90 ετών” σελ.14 - 15)
Ο ακάματος εργάτης της Ελλάδος
Mία ωραία περιγραφή από την επίσκεψη του στους σεισμοπλήκτους της Χίου, μας αφήνει ο Γ. Κάρτερ που τον συνόδευσε:
«Ο Παττακός επέβη αυτοκινήτου, με εκάλεσε να καθίσω εις το πλευρό του και οδηγών ο ίδιος -κατά την προσφιλή του συνήθεια- άρχισε περιοδεύων μέχρι βαθείας νυκτός, από χωρίου εις χωρίον, ολόκληρη την νήσο. Επεσκέπτετο τους τραυματίες, εζήτει επιμόνους λεπτομερείς περιγραφές, ανήρχετο εις πληγείσας οικίας, ακόμη και εις ετοιμόρροπο κτίριο όπου παρ ολίγο να υποστούμε οδυνηρό ατύχημα λόγω αποτόμου καταρρεύσεως των τοίχων! Όσα χρήματα έφερε μαζί του, τα διένειμε με πολλή διακριτικότητα στους πληγέντας αγρότας».
Η μέθοδος εργασίας του ήταν εξαντλητική. Κάθε Σαββατοκύριακο επισκεπτόταν και επιθεωρούσε από μιά Νομαρχία, έτσι ώστε τις 52 Νομαρχίες να τις έχει επισκεφθή τα 52 Σαββατοκύριακα του έτους.
Οργάνωνε ετήσια Συνέδρια Αρχόντων Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Επιθεωρούσε με αυστηρότητα τα έργα και συζητούσε με τον εκάστοτε Νομάρχη, τον Στρατιωτικό Διοικητή, τον Διευθυντή Νομαρχίας, τους υπαλλήλους και με όποιον πολίτη της τοπικής κοινωνίας ήθελε να εκφράση κάποιο αίτημα η παράπονο.
Κάθε Οκτώβριο προέβαινε σε προϋπολογισμό του επομένου έτους. Μία φορά την εβδομάδα συζητούσε με τους επιτελείς του και μία φορά τον μήνα συγκέντρωνε ολόκληρο το προσωπικό του Υπουργείου για την ορθή τήρησι του προγράμματος.
Το πάθος του για την καθαριότητα ήταν γνωστό. Ο ιδιος γράφει:
«Δι΄αεροπλάνου Dacota ή ελικοπτέρου ή αυτοκινήτου, περιώδευον τας ακτάς της Χώρας και τους λοιπούς χώρους και όπου παρετηρούντο ακαθαρσίαι ή παραλείψεις, διατάσσετο αμέσως η αντικατάστασις του οικείου άρχοντος, ουδεμίας αιτιολογίας επιτρεπομένης… Εσχολιάσθησαν υπό πολλών περιστατικά, εξ ων αναφέρω επιλεκτικώς δύο: Το εν όταν διετάχθη είς απορρίψας το αποτσίγαρον του (γόπαν) εις την διασταύρωσιν πλατείας Ομονοίας και Αγ. Κωνσταντίνου, να κατέλθη του αυτοκινήτου του, να την παραλάβη και να μου την προσκομίση την 07:00 ώραν εις το γραφείον μου. Την έφερεν. Ήτο ιατρός… Το άλλο ήτο, όταν μία νύκτα, διερχόμενος υπηρεσιακώς την οδόν Μεσογείων, παρετήρησα απόρριψιν γόπας από προπορευόμενον όχημα Διπλωματικού Σώματος. Διετάχθη η οδηγός να κατέλθη και να την συλλέξη…Το έπραξεν. Ήτο της αμερικανικής Πρεσβείας…». (“Ημέραι και Έργα” σελ. 46)
Η μνημειώδης ανιδιοτέλεια
Ο Στ. Παττακός διέθετε μνημειώδη ανιδιοτέλεια. Είχε δύο κόρες. Την μία την απέλυσε από την δημόσια υπηρεσία που δούλευε, παρότι είχε διορισθή 2 έτη προ της 21ης Απριλιου, για να μη φαίνεται ότι ευνοείται από το καθεστώς! Την άλλη την διέγραψε από την Ιταλική Σχολή που φοιτούσε εξ αιτίας της δυσμενούς συμπεριφοράς της Ιταλίας προς την Ελλάδα. Επίσης, υποχρέωσε τον γαμπρό του να καταθέση το πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού που είχε, στο Υπ. Δημ. Εργων για να μη έχη το δικαίωμα να αναλαμβάνη εκτέλεσι δημοσίων έργων. Φυσικά, αρνήθηκε με πείσμα τις παροτρύνσεις να ανατεθή το Υπουργείο Υγείας στον ιατρό αδελφό του, Διογένη.
Εάν ο Παπαδόπουλος ήταν ο ιδιοφυής πολιτικός ηγέτης και ο Μακαρέζος ο “τεχνοκράτης”, o Παττακός υπήρξε στην κυριολεξία ο σύνδεσμος της Επαναστάσεως με τον Λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου